.

Belki de biraz akışına bırakmalı...

Unutalım mı şimdi kente indiğimiz o ilk günü
          Sabahlara kadar okuduğumuz o kitapları
          Sabahlara kadar düşüncelerimizde yaşattığımız hayallerimizi
          Kar aydınlığında yürüdüğümüz o yolları
          Sen dostumdun benim gülünce güneşler açan
          Bulutlara rüzgara asarım suretini her akşam
          Her akşam mektup yazarım dağlar kadar
          Kayıp bir adresten geliyor sesin şimdi, üşüyorsun
          Unutma dostumsun sen, neredeysen orda ölmek isterim

Kankaaaaa