le-soleil

o kadar kötü
          hissediyorum 
          ki içim çürüyor. 

burada solarken, 
          bir çiçeği
          yeşerteceğimi 
          bilmezdim. 

varoluşum, vâr oluşumdan. 

namelerdenbirsanrı, 

sen maziden kaçarken mazi 
          olmuş bir adamsın, théo. 

sana sarılmak isteyen kollarım 
          ve paramparça olan ellerim var. 

sen hiç karıncalarla arkadaş oldun mu? veyahut anlattın mı onlara belleğine saplanmış hatıraları? ellerim karıncalanıyor derken ne kastettiğimi hiçbir zaman anlamadın. hâlbuki dostlar edinmiştim çehremi örtbas eden. sonra bakışlarına rastladım, o bana acıyarak bakan gözlerinle kesiştim. nefret ettim. her bir zerresinden nefret ettim. kusmak istedim beslediğim tüm sevgiyi. bana acıdığın gün, acımdan kahroldum. gözlerinde ne hüzün vardı ne de ufacık bir kahroluş. senin gözlerinde küçüldüm ben. un ufak oldu bedenim. ben sende küçüldüm, sev-dâm. ben çok küçüktüm. ama senden sonra büyüdüm. senin yüzünden, sadece senin. 

muhtemelen ölümüm yakın.

kapım tıklandı evvel, bileğimde sanrısal hecelerle hareket ediyor parmaklarım. gözlerim alelade süzülüyor buğulu, oyma cam parçasının büyük bahçesinde. bahçe, bahçe olalı çiçeklerden arınmamıştı böylesine. bilirsin hani, yaprak avcısı tırtıllar ve yıkımın habercisi uğur böcekleri. bugün görmedim hiçbirini. işit beni, güncemde kanlı ayak izleri. evdeyim, penceremden vedâm. sen bil, ancak ve ancak sen. 

yıldızlardan yıldız beğensen güneşi bırakacağım avuçlarına, sense ay'ı istiyorsun pencerenin el değmemiş çiçeklerine. sana seni nasıl vereyim söyle.