Aqeoz

"..Ve onlardan binlercesisin. Sadece umutsuzca ağlayarak  geri getiremezsin onu. Elini uzatmak zorundasın küçük balıkçık. Yeni bir kibriti yakman gerekiyor. "

"...ve bir gün, oralarda olacağını biliyorum. Şimdi burada değilsin. Büyük bir heykel duruyor karşımda, aynı sana benziyor. 'ben buradayım' diyebiliyor. İçinde kalan en küçük ruh parçasına diz çöktürüyor. Ve hatırlatıyor.. Vedasız ölümünde, o kanlarla kaplı yüzünde görüleni. Parlıyordu. Bir umut ışığı.." 
          
          
           Ufuktaki Yeşiller

Bambaşkaydı, kelimelere dökülemezdi. Bir tebessüm belirdi yüzünde, "ben bunu biliyorum" dermişçesine gülümsüyordu. Zorlasa dişleri görünecekti. Gözleri parlıyordu. Öyleydi o, bambaşkaydı. Anlatılamazdı.

" Ve tartışılır duygular. Hepsi birbirinden aptal, kimse kimseyi dinlemiyor oysa. Köşede paslanmış gözler. İzliyorlar. Duvarda asılı bir tablo. İzliyorlar. Vazodaki kurumuş çiçekler. İzliyorlar. Anlamsız bakışlar, izliyorlar. Unutulmaz bir sanat izliyorlar. Ve gülümsüyorlar. Canlılar ama konuşmuyorlar. İzliyorlar."