ders çalış diye yıllardır darlayıp duruyorsunuz
çalışmama rağmen bunu yapıyorsunuz
1 puan düşsem hiç çalışmamışım, hiç emek vermemişim, 0'e düşmüşüm gibi davranıyorsunuz
çalışmayı abarttığımda yanınıza gelip oturmaya vaktim olmuyor ki olsa bile her geldiğimde nefes alışmadan oturuşuma kadar laf yediğim için istemiyorum gelmek falan
bu sefer de yanınıza gelmiyorum diye azarlamaya başlıyorsunuz
ne terbiyesizliğim bitiyor ne egoistliğim maşallah
bu sefer yeter ki laf etmeyin diye yanınıza geliyorum birkaç akşam
pişman ediyorsunuz
hayatımın lafını yiyorum 1 gecede
doğal olarak gelmek istemiyorum
he bir de yanınıza geldiğim her seferinde dersin yok mu diye de darlıyorsunuz
yanınıza gelmeyip çalışmaya başlıyorum
sar başa haydaa
giriyoruz döngüye
sikerim böyle işi ya
gına geldi artık
ne istediğinizi bile bilmiyorsunuz
beni bana sorarak doğurmuş gibi yaptığınız şeylerle övünüyorsunuz
ben mi dedim korunmadan sevişin diye?
yemeğimi de vermek zorundasınız
okul masrafımı da karşılamak zorundasınız
tüm ebeveynler buna mecbur
bizi dünyaya getiren sizsiniz ulan
biz size çat kapı geldik sanki
sonra da sevdiklerine inanmamı bekliyorlar
sevgi?
