@leestear
epeydir düşmüyordu aklıma. daha da üzülmem sanıyordum. yanıldığımı anladım. gözden ırak olanın yarattığı acılar gönülden de ırak olsa keşke. tanrı gerçekten varsa eğer uzun süre sonra bile canımın yanmasına ve onun bir şey olmamış gibi devam edebilmesine nasıl razı gelir? nasıl izin verir?
çok mu hassasım duygusal mıyım diye kendimi sorgulamaktn sıkılıyorum bazen. belki de onlar iblisin çocuğu.
hayatımın bilmiyorum evresindeyim
onun seni sevdiği kadar onu sevemeyeceğini bildiğin kişinin sevgisi ve ilgisinde boğulmak da sevgisizlik ve ilgisizlik kadar zormuş
ne yapayım bilmiyorum. onu bırakamayacak kadar bencil ve tüm dünyaya karşı bir başına bırakamayacak kadar önemsiyorum onu. bağladığım iki cümle de bırakmakla ilgili olsa da ikisinin barındırdığı duygular farklı. işte bu kadar karışık hissediyorum
onu kırmak istemiyorum, kalp kırıklıklarının sebebi olmak istemiyorum, saf sevgisinin altında ezilmesini, benim bir zamanlar başkası için yaptığım gibi ağlayarak uyumasını istemiyorum. bu kez kurban ben değilim ama kurt da değilim.
ama ben çok şey başaracağım
savaşçı olarak var olmuş bir ruhun parmak uçlarında sekerek bale yapmasını istemek saçmalıktı zaten
hatanın hata olduğunu fark edip hatayı devam ettirmek hm
bitmek bilmeyen bir bataklıkta derinlere iniyorum her gün
orospu çocuğunun kelime anlamı olmak nasıl hissettiriyor anlatsana
bir minicik kız çocuğu bak
kendimden en çok ben yoruldum
