Şefkatin yüzüne vururdu. Parıldardın, ışıl ışıl.
Saf sevgi akardı içinden.
Hepsi kömüre dönüştü.
Yandı.

Ne olabilirdi seni bu hale getiren?
Seni bambaşka biri yapıp sonrada kaçan hain.
İnsanlar mıydı?
Sadece insanlar.

Ve sahip çıkamadıkları gözlerinden fışkıran acınma
bakışları.
Hepsi senin kalbine saplandı.
Kanatmadı.
Dondurdu, buza dönüştü.
Artık kanın akamıyor bile.
Damarlarında dolaşamıyor sanki.
Artık sımsıcak da değil.

Kalbin de öyle.
Kalbin hala var. Ama kalbini katman gibi sarıp işlevini körelten şey ne?

Acımasızlık.



Kafanın içindeki sen, seni bitirmek için başka çözüm yolları bulur.

Yani merak etme.

Acı, seninle.