🌸

Kifayət qədər ömür yaşadığımı düşünürəm, mümkündürsə səbəbini öyrənib gedəcəm

Seni düşünmek, saçma bi' şekilde seni ruhumda saklamamın bi' manası yok. Ama özlüyorum. Ne yapa bilirim bilmiyorum. Belki sonsuzadek sürdürecek kadar çok seviyorumdur bu acıyı. Aşık olmuş biri için büyüktür cümlelerim belki. Yıllarla sevgiye dönüşmüştür o aşk kim bilir. Bu yüzden ağırdır yükü. Bi' insanı haftalarla unutmamak normaldir. Aylarla olan bile geçer. Ama yıllar olduğu görünmüşse takvimine, ağlıyordur ruhun sessizce. Umarım bi' gün geçer. Yoksa ben bu acıyla yaşayamam. Fazla yaşamam zaten.

Hərdən düşünürəm uzun-uzun, ya ruhlardan biri əvvəlki həyatlarında digərini əsla unutmayacağı barədə söz verib möhürlənərsə və ömrünün sonuna qədər digər ruhu unuda bilməyəcəksə, bəs sonra nə olacaq? O ruh xoşbəxt ola biləcəkdimi? Necə xilas edə bilərdi özünü bu keşməkeşdən? Doğurdan da, düşündürür məni daim. Daim də düşündürəcək..

Düzü, dəfələrlə onun barəsində düşünməmək üçün özümü buna məcbur etsəm belə, düşünürəm. Düşündürür məni daim inanmış olduğum o yalanlar. Ona olan sevgimin, qürurumdan daha çox olması bir xeyli can yandırır. O ,deyəsən, bir də qayıtmamaq üzrə getdi. Deyirlər ki, davayla olan uzaqlaşmalarda tərəflərin qayldacağına ümid olur. Amma səssiz gedişlər, əfsus ki, bir də qayıtmaq istəməyənlər üçündür. Və o getmişdi, gedirəm belə demədən..