Ik ben niet het meisje dat dansles neemt, of videospelletjes speelt in zijn vrije tijd, en als je me ziet, zit ik in een hoek en lees ik een boek. Ik ben het meisje waar mensen naar kijken pas als ik iets zeg. Ik ben het meisje dat het grootste deel van haar vrije tijd doorbrengt met lezen, schrijven of andere activiteiten die de meeste tieners niet normaal zouden doen. Ik ben het meisje dat mensen raar noemen, een freak, achter mijn rug of in mijn gezicht. Ik ben het meisje dat niet al haar tijd doorbrengt om met een vriendin te praten op een telefoon. Ik ben het meisje dat is gestopt met het ruiken van bloemen en liever springt en spettert in de regen. MAAR ik ben ook het meisje dat weet dat ze anders is en wie er trots is op wie ze is, het maakt niet uit als mensen me raar noemen (het is een compliment), die van lezen houdt en schrijven en dingen waar niemand de tijd voor blijkt te hebbente doen. Het meisje dat van de kleine dingen houdt in het leven. Vioolgeluiden opzet, en met een glimlach uit het raam begint te staren. Omdat ik weet dat ik geluk heb gehad dat ik mezelf kan zijn. En ik zou niet trotser kunnen zijn.