leyasever

Bölüm yarın geliyooo bi tık uzadı süresi sorry :(

Biraz geç oldu ama iyi ki varsın Eren!  #erenbülbül
          

NİYEĞĞ BÖLÜM OKUN MUYOOOOOĞ VE YORUM YAPMIYONUUUZ VE OY VERMİYONUUUUZ AĞLİCAMMM SÖZ YAZ BOYU (BAZI İSTİSNALAR  DIŞINDA) HER HAFTA EN AZ 1 BÖLÜM ATCAMM
          
          Benim drama queenlik ve sabırsızlık şaka mıııı

Gençlik ben çok sıkılıyom ya size de oluyo mu? Valla ölcem birazdan can sıkıntısından

SİZCE KİM EN SON NE YAZDIĞINI VE BÖLÜMDE NELER GELİŞTİĞİNİ UNUTTU? BEN TABİKİİ

Arkadaşlar şom ağızlılığı önleyen bir şey var mı? Çok ihtiyacım var buna

Tam bunla da bir şekilde baş çıkabilirim dedikçe neden her seferinde daha berbat bir şey oluyor ve ben hiçbir şeyle başa çıkamıyorum artık... 

"Ölmek için çok genç, 
          yaşamak için fazla telaşlıydık..."
          
          Ölüm ne kadar da hızlı, ne kadar da anlık. Dün gülümsediğin birini sonraki sabah bulamıyorsun bazen. O telaşın içinde görmezden geldiğin, sonraya ertelediğin, içindeki söylemekten vazgeçtiğin, ikinci plana attığın kişiyi sonraki gün göremeyebiliyorsun. O hayat telaşının içinde karşısındakinin değerini anlayamıyor insan. Aslında 1 saniye sonrasını bile göremeyeceğini bilmiyor. O telaş ve koşuşturmaca içinde kaybolup gidiyoruz. Bazense en beklemediğin anda öğreniyorsun. Zaten içinde bir sıkıntı, bir ur var ama isimlendiremiyorsun o ana kadar. Sonra beyninden vuruluyor gibi oluyorsun. Zaman dursun, ne ileriye gitsin ne de geriye diyorsun. Böyle sanki her an kötü bir kabustan uyancakmış gibi. Sanki bir rüyada geziyor gibi oluyorsun. Yaşıyorsun ama hissedemiyorsun. Bütün bedenin karıncalanıyor gibi. Özellikle de beynin! İnanamıyorsun insanların sözlerine. Uzun zamandır tuttuğun o şey bir anda içinde patlıyor, göz yaşlarınla dışarı atabiliyorsun sadece. Ama bazen de ağlamaya bile çekiniyorsun. "Ben onun neyiyim ki insanlar ne düşünür, ne der? Sohbetimiz yok bile bana mı düşüyor onun yası." diyebileceğin kişiye ağlaman insanlar tarafından yargılanıyor. Sadece o kişiye ağlamıyor insan. Bütün ölümlere, bütün ölüm korkularına ağlıyor. Ha yanlış anlamayın kendi ölüm korkusuna değil sevdiklerinin ölümüne olan korkusundan ağlıyor insan. Kendi ölümünü anlamaz insan. Ölüm zaten yaşayanlar için değil midir? Diğerleri derin bir uykuya dalar sadece... O yas sessizliği, o yas saatin tik tak sesi yada arkada bunu umursamayan insanların kahkahaları o kadar derinine işliyor ki, içinde bir öfke büyüyor. Ama sadece büyüyor işte. O an onları susturacak, konuşacak halin bile olmuyor, o gücü kendinde bulamıyorsun. Biliyorsun zaten sen desen de onlar bunun farkına varmicak. 

Nabersiniz? Sıkıldım yazam dedim cjfkdjkd

Mesela biraz hava al yani 30 dakikalik bir yürüyüse cikabilirsin kendini daha rahat hissedeceksin