Seni görmek bütün yorgunluğumu alıp götürüyor. Dağın tepesinden seni vadide dolanırken gördüğümde, bostanlarımızın orta yerindeki bir çiçek demeti gibi geliyorsun bana. Annelerimizin evrelerine yürüdüğün sırada yavrularına koşan keklik bile senin kadar güzel değildir ve yürüyüşü seninki kadar zarif olamaz. Ağaçların arasında gözden yitirsem bile,seni bulabilmek için görmem gerekmez, senin geçtiğin yollarda, oturduğun çimenlerde, havada senden adını koyamadığım bir şeyler kalır bana ve sana yaklaştıkça tüm duyularım şenlenir varlığınla.