Nasıl üzgünsün, nasıl dargınsın dünlere, Paramparça olmuş kalbin, hiçliğe düşmüşsün, üşümüşsün yalnızlığın hırkasını giyip, kalmışsın tek başına oracıkta, oysa sarılmaya ihtiyacın vardı ısınmak için, yalnız kalmamak için.
Hani bir kaç gün umut edip sonrasını sonraya bıraktığın günler var ya, onlar hiç gelmeyecek, gelemeyecek kim bilir seni seven her şey; seni unutacak, sesini unutacak, kalbini unutucak geri geleceksin umutlu umutlu soracaksın hatırlar mısınız beni diye, hepsi başını çevirecek hepsi susacak, yabancılaşacaksın, unutulmuş olduğunu fark edeceksin, kaçacaksın oralardan, duvara bir çivi çakılacak, tablon asılacak artık tek gülümsediğin yer orası olacak, herkes seni gülümsemeyle hatırlayacak o tablo yüzünden, unutulduğun gibi hüznün, mutluluğun, endişen sevdiğin şeyler de unutulacak, unutulacaksın.
