‏‏‏‏‏‏‏‏

dikiş izlerinin bıraktığı yaralar, 
          bir neşter ve bir bıçakla hatırlanır. 

tanrı biliyor ki, seni aşamıyorum. 

hayatın sırrı belki de budur, Ligeia. belki de her zaman arkada kalan olman gerekiyordur. 

ölü yaşayanlar ve yaşayan ölüler. 

kalp atışlarımı duyabiliyor musun, bilmiyorum. 

bir sürü günâhım var ama sen benim favorimsin. 

my darling, you hold so much sadness in your eyes i can almost touch the scars of your soul and cry.

turnalar da uçar, ligeia.

"merhaba.
          ben ligeia.
          poe'nun ligeia'sı gibi. yani annem öyle demişti bir zamanlar. küçükken. uğuldamak gibi bir anlamı var. yunan mitolojisinde bir siren'in adıymış sanırım...
          kitapları, biri hariç bütün kuşları, brokoliyi ve portakal suyunu severim. insanlarla iyi anlaşamam. çünkü onları yeterince iyi anlamam, onların da beni anladıklarını sanmıyorum,
          sevmediğim insanlara sevmediğim yiyeceklerin ismini takarım. her gece uyumadan önce bine kadar sayarım. yatağımın altındaki canavardan hâlâ çok korkarım. bir de sürekli bir kelebeği avuçlarımla yakalamaya çalışırım.
          o kelebeğe mutluluk diyorlar. herkes bu kadar kolay elde edebilirken neden ben peşinde koşmama rağmen yakalayamıyorum bilmiyorum."

"Donnie, Roberta Sparrow sana ne dedi?"
          
          "o, bana yeryüzündeki her varlığın yalnız öldüğünü söyledi."
          
          "bu sana nasıl hissettirdi?"
          
          "bana köpeğim Callie'yi hatırlattı. o, ben sekiz yaşındayken öldü. altına sürünerek girdi... verendanın. ölmek? yalnız olmak."
          
          "şu anda kendini yalnız mı hissediyorsun?"
          
          "bilmiyorum. yani inanmak isterim. değilim, ama ben sadece... herhangi bir kanıt görmedim bu yüzden ben... sadece artık bunu tartışmıyorum, anlıyor musun? sanki tüm hayatımı bunu tekrar ve tekrar tartışarak geçirebilirim ve sonunda artıları ve eksileri tarttığımda elimde hâlâ bir kanıt olmaz. o yüzden, artık bun tartışmıyorum. bu çok saçma."
          
          "tanrıyı aramak mı saçma olan?"
          
          "eğer herkes yalnız ölürse..."
          
          "bu seni korkutuyor mu?"
          
          "yalnız olmak istemiyorum."