Naz

Yıkım,
          Koca bir yıkım...

İlkbahar esintileri serpsin yapraklarını ruhumuzun  birleşimine...

Ağıtlar yaktım geceler boyu, tükenmez yalnızlığıma, dinmeyen gözyaşlarıma, atamadığım çığlıklara...

Yalnızlık kasıp kavuruyor ruhumu.

Dönecek bir evin yok.

Gözleri cenneti vaat ederdi fakat dudaklarında cehennem ırmakları akardı.
          Cenneti istemedim,
          zira cehennem ırmağında yangınlar içinde tutkuyla yıkanmayı, 
          cennet kapılarında beklemeye yeğledim
          -dalgın ölü*

Ölüm gibi güler o.

Geçmişin izleri sürüyor. Bedenimde, zihnimde, yaşantımda

Kaybolmuş bir ruh, nereye gideceğini bilmeyen bir beden, yorulmuş bir zihin.

Sahipsiz ruhum,