gözlerimde parıltılar yakalardım dans ederdi gözlerim benimle içinde yanıp sönen aşk ateşi göz kırpardı bende,kalbin gözlerimdeydi. Şimdi tek başıma geziyorum anılarda ve can kırıkları ayaklarımı parçalasın yürüyemeyeyim istiyorum bir daha hiç seninle geçtiğim yerlerden geçmek mecburiyetinde de kalmayayım. Güzeldim o zamanlar. Şimdi çirkinim. Şans benim gülüşümdeydi gülmeyi sevişimden belliydi yaşadığım aşk. Gözlerimden akan mutluluk sıvısı aşkın cam kenarındaki sevgilisine yaslanmış yolculuğuydu. Yol bitmeden sevgilinin yolculuğu bitti orası ayrı. Sevmek acı çekmek,sevmemek ise ölmektir. Sevdiğimin yüreği bende atıyor şükür. Benim can damarım onun bedeninde o nefes alıyor ben yaşıyorum.. O benim kalbimde değildi çünkü kalbimdi. Kendimi teselli ettim hep yaşama inanmam için bu güne kadar hep inandım doğru bildiklerime,hayallerimize,gerçeklerime... Uyusun dedim arkadaşıyla bir ömür boyunca benimle uyuyacak dedim çünkü vazgeçemeyecek kadar çok sevdim. O olmazsa başkası var daha kimler kimler olacak diye düşünürsen zaten sevgi senin neyine yalansın sen sevmeyi asla beceremezsin. Aklına bile gelmiyorsa dünyanın milyonlarca canlısı o zaman gerçekten seviyorsun, tepeden tırnağa aşksın... İşte yalnızlığın dibi sevdiğinin hayalinin sarmadığı an.. Ben sevdiğim insanla hayatımın aşkıyla birlikte yuva kuramayacağım onunla tatile çıkamayacağım hiç bacağı ağrıdığında masaj yapamayacağım acıktığında erişte yapamayacağım onun bize yemek yapışını da saniyede yemesini de seyredemeyeceğim,kendimden geçtim artık daha kötüsü onu kimse benim gibi anlayamayacak,benim kadar düşünemeyecek kimse,olduğu gibi sevemeyecek ki benim kadar içini dışını bilemeyecek,hata yapsa da olsun diyemeyecek kimse öyle kendini parçalayamayacak. Ölene kadar dedim,ölümüne olduğunu unuttu sevgimin..
Ve işte ben Onu bırakmayı göze alamadan yapayalnız her geçen gün biraz daha kahroldum.