liliumpartilum

o gece odada yalnızdı. masanın üzerindeki lamba hâlâ yanıyordu ama ışığı artık sıcak değildi, solmuş gibiydi, tıpkı içindeki kelimeler gibi. defterin sayfalarına baktı; çizgiler arasında bir sürü yarım cümle, silinmiş kelime.
          	bir tanesini parmağıyla yokladı, “neden bittiğini” sormak ister gibi. ama cevap yoktu. sadece kalemin ucu, sessizliğin içine devrilmişti. 
          	eskiye büyük bir özlem duyuyordu; o kalemini eline aldığı an fikirlerinin, duygularının, yaşanmışlıklarının zihninin unutulmuş raflarından çıkıp kendiliğinden eskimiş, saramış, pürüzlü sayfaları lekelediği zamanlara. kendisi şimdiye kadar hiç sözcükleri çağırma gereksinimi duymamıştı. masa başına oturduğu an yanı başında dikilirlerdi zira karabasan gibi. hatta bazen masa başına da oturmasına bile gerek kalmazdı. düşünebildiği, hissdedebildiği ve hatırlayabildiği sürece sözcükler hep onunlaydı. bazen öyle yanlış zamanlarda gelirlerdi ki işini gücünü bırakıp kaleminin kağıdının yanına koşak zorunda kalırdı. yanındaki varlıkları o kadar belirgindi ki başka insanların da onları görebilip göremediğini merak ederdi. şimdi ise onları çağırmak için avazı çıktığı kadar bağırıyor, türlü türlü şeyler deniyordu ama nafileydi. tamamen köreldiğini hissediyordu. sanki o günler hiç yaşanmamış da sadece anı olarak oluşmuşlardı zhninde, o kadar uzak hissediyordu o günlere. zira melankolizmi bile sözcüklerini çağırmaya yetmemişti. belki hata onundu. sözcüklerin ona ait olduğunu düşünmek baştan beri yanlıştı belki de. o, onların özgürlüğünü küçümsemiş, istediği zaman yanında olacaklarına dair bir sanrıya kapılmıştı. onlara iyi davranmazsa da bir daha gelmemek üzere sonsuzluğa karışacakları gerçeğini de hatrından silmişti.

Aryaizmm

Bu mesajı goreceğinden emin değilim ama söylemek istediğim birşey var. Birkaç defa nasıl olduysa senin hesabına baktım ve her baktığımda ve panondaki konuşmalarını okuduğumda senden Jungkook vibeı aldım. Yani nasıl desem sanki hesabın gerçek sahibi Jungkook gibi, bu söylediğim biraz garip ama içimde tutmak istemedim çok samimi duruyorsun ve seni tanimasam da Jungkook'a çok benziyorsun gueywhs

liliumpartilum

o gece odada yalnızdı. masanın üzerindeki lamba hâlâ yanıyordu ama ışığı artık sıcak değildi, solmuş gibiydi, tıpkı içindeki kelimeler gibi. defterin sayfalarına baktı; çizgiler arasında bir sürü yarım cümle, silinmiş kelime.
          bir tanesini parmağıyla yokladı, “neden bittiğini” sormak ister gibi. ama cevap yoktu. sadece kalemin ucu, sessizliğin içine devrilmişti. 
          eskiye büyük bir özlem duyuyordu; o kalemini eline aldığı an fikirlerinin, duygularının, yaşanmışlıklarının zihninin unutulmuş raflarından çıkıp kendiliğinden eskimiş, saramış, pürüzlü sayfaları lekelediği zamanlara. kendisi şimdiye kadar hiç sözcükleri çağırma gereksinimi duymamıştı. masa başına oturduğu an yanı başında dikilirlerdi zira karabasan gibi. hatta bazen masa başına da oturmasına bile gerek kalmazdı. düşünebildiği, hissdedebildiği ve hatırlayabildiği sürece sözcükler hep onunlaydı. bazen öyle yanlış zamanlarda gelirlerdi ki işini gücünü bırakıp kaleminin kağıdının yanına koşak zorunda kalırdı. yanındaki varlıkları o kadar belirgindi ki başka insanların da onları görebilip göremediğini merak ederdi. şimdi ise onları çağırmak için avazı çıktığı kadar bağırıyor, türlü türlü şeyler deniyordu ama nafileydi. tamamen köreldiğini hissediyordu. sanki o günler hiç yaşanmamış da sadece anı olarak oluşmuşlardı zhninde, o kadar uzak hissediyordu o günlere. zira melankolizmi bile sözcüklerini çağırmaya yetmemişti. belki hata onundu. sözcüklerin ona ait olduğunu düşünmek baştan beri yanlıştı belki de. o, onların özgürlüğünü küçümsemiş, istediği zaman yanında olacaklarına dair bir sanrıya kapılmıştı. onlara iyi davranmazsa da bir daha gelmemek üzere sonsuzluğa karışacakları gerçeğini de hatrından silmişti.

liliumpartilum

https://www.wattpad.com/story/390435590-an-ocean-fell-out-of-my-eyes-sope okuyun la müthiş bişi o kadar güzel ki bitmesin diye yavaş yavaş okuyorum @kiwiki_i

kiwiki_i

@liliumpartilum aaaaaahhh utaniyorumm tamamm (⁠╥⁠﹏⁠╥⁠). Gece vakti sessizce kikirdamaya calisiyorum ki evdekiler uyanmasin diye. Bende yorumlarini yavas yavas okuyorum hemen bitmesin diye. Sanki kurguyu hic bilmiyormusun gibi yorumlarinla tekrar tekrar heyecanlaniyorum (⁠≧⁠▽⁠≦⁠). 
            Bu arada tek bolumluk bir hikayemde var belki hosuna gidebilir ona da bakmani cok isterim tepkilerini ve yorumlarini gercekten merak ediyorum <33
Reply

kiwiki_i

Kurguma sans verdigin icin cook tesekkur ederimm . Yorumlarini okumak benim icin cok keyiflii.  Henuz hepsine bakamadim ama buradan tesekkur etmek istedim. Cok tatlisin ✨

kiwiki_i

@kiwiki_i aaaaaaaa ama aglayacagim simdi cok duygulandim (⁠╥⁠﹏⁠╥⁠). Guzel yorumlarin icin tesekkur ederimm bu gercekten benim icin cok cok degerli <33
Reply

liliumpartilum

@kiwiki_i Yiaa yerim kii *ağlayan yüzler* ileride kitabın ünlü olduğunda beni hatırlarsın dimiii ne de olsa ilk okurlarındanım hehe hem sen de çoooook güzel yazıyorsun çok keyif aldım okurkenn 50 tane taslağım ve on kadar ağzına kadar hşkaye dolu defterlerim adına şunu söyleyebilirim ki hep yazıp yazıp kimseye göstermediğim hikayelerimi sen yazmışsın da yayınlamışsın hibi hissettim okurken, ben teşekkür ederim ❤️❤️❤️❤️❤️
Reply

Nijjii

Senin sesinle karanlık rüyamdan uyandım
          Ve gerekirse seninle uyurum bi' anda
          Olmalısın, kızım, doğmalısın aynı anda benle
          Ağrıların sızı değil, ağrıların bandaj
          Acım para yapıyo'sa biraz daha kal benle
          Gündüz unutuyo'san geceyi aklın ner'de?

Nijjii

Aydan daha güzelsin, bunun bu denlisi yanlış
            Kalbimin parçalarının her birinin var hızında artış
            Yaratılışın olmalı hikâyeme rötuş
            İstiyorum sadece gölgelerinde yatış
Reply