josé maria

Yaşıyor musun gülüm?

bablo neruda: "iyi insanlar kırıldıkça içine kapanır, dışarıdan bakanlar ukala zanneder." diyor ve dostoyevski ekliyor: "insanlar seni çözemedikleri zaman ön yargılarını kullanırlar.” çünkü;  kimselerin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya.

kurtların sofrasında bulundum, 
          butlarımdan tutulup 
          ikiye yarıldığımda 
          gıkımı aradım, 
          çıkmadı.
          
          en çivili yatak hangisiyse 
          gittim onda yattım. 
          delirmemek için uyumadan 
          iki çizik attım.  
          
          seni bulmak korkunç bir çukura beni sürükler 
          mi?  
          
          açmak için seni aradım, 
          bu bahar sonmuş, 
          betona tohumumu bıraktım.  
          
          kilidin kilidimi açar 
          mı?  
          
          kokun düzleme 
          sırtın düzleme 
          bakışın düzleme 
          çıkar 
          mı? 
          kalbimi boş ver 
          uyandığında beni ara.  
          
          inanır mısın 
          uyuduğum sabahlar 
          uyandığım sabahlardan fazladır. 
          uyurken sayıkladıklarım 
          uyanıkken konuştuklarımdan fazla. 

bir kapı nereye açılır? benim için mi açıldı o kapı; hakkım ve haddim var midir? cüretkâr bir tutumla, neyi nereye dek nasıl tutabilirim içimde? kalbim, neye ne vakit hazırdır? ne kadarı kaldı ki zamanımın? belki, birkaç ay.. bilmiyorum tarçın. beklediğim nedir, eğer bekliyorsam? yahut beklemiyorsam, niçin çıkıp gidemiyorum bu yerlerden..