𝘭𝘪𝘭𝘺

02.02.2024 
          
          
          Ben, gizemli bir zambak gibi, karanlıkta açan bir çiçeğim. Antik Mısır'ın ölümle ilişkilendirdiği zambağın ruhu, beni saran gizemli bir çehre. Beyaz yapraklarımın altında, karanlık gölgelerden esinlenen bir hüzün gizli. Güzellik, acıyı örtbas ederken, benim çiçeğimdeki esrar, zambağın masumiyeti ve ölümün derinliği arasında bir denge kuruyor. 
          
           Duygusal karmaşalarım, antik tapınak duvarlarındaki oyma gibi, geçmişin izlerini taşıyor. Çözülmeyen sırlar, beni çevreleyen gölgelerle birleşirken, ruhumun derinliklerindeki karanlık enerji beliriyor. Gecenin içinde açan bu zambak, yıldızların altında kendi efsanesini yazıyor.  
          
          Zambak gibi, ben de hüzün ve güzellik arasında bir denge kurarak, kendi özgün melodimde çiçek açıyorum. Gökyüzü altında, benim esrarengiz dünyamda dolaşanlar, zambağın içinde saklı olan karanlık hikayeleri keşfetmeye davetlidir.
          
          
          _______
          
          Yeni başlangıçlara
          Vazgeçmeyişlere

          6 Ağustos 2021 
          02.51
          
          
          Bedenim bu ruhu taşıyamazken içinde yuva yapmış olan pis varlığı kendine zarar vererek reddediyordu. Ayaklarım taşıyamıyordu, parmaklarım uyuşuyordu, ellerim titriyordu, kollarım ağrıyordu, gözüm kararıyor zihnim bulanıklaşıyordu ama o ses hep ordaydı. 
          
          Bugün son gecemdi.
          
          Senden defalarca kez özür dilerim. Yukarıda bir yerlerde bizi izliyorsun, görüyorsun biliyorum. Verdiğin bu bedene bu ruh fazla geldi. Kabullenemedi bedeni, kurtulmanın tek yolu vardı. 
          
          Kelebeği öldürmek.
          
          Üzgünüm kelebek, öldürüldüğün için üzgün olamayacağım için üzgünüm.