İnsanlar yasiyor, yaslaniyor ve oluyor. Zaman denen sey durmuyor, yavaslamiyor. Sadece bana mi boyle hissettiriyor bilmiyorum ama korkutucu. Bir sonraki nesil beni, seni, onu hatirlayacak mi bilmiyoruz. Bir sonraki nesil olur mu, yarina kadar yasayabilir miyiz bilmiyoruz. Bu belirsizlige ragmen birbirimizi uzmeye devam ediyoruz. Gereksiz seylere takiliyor zamanin, bulundugumuz anin bir daha tekrarlanmayacagini unutuyoruz. İleriye hatira birakmiyoruz. Gecmisteki hatiralari hatirlama ihtiyaci duymuyoruz. Ne gecmisi ne gelecegi ne de su ani dusunebiliyoruz. Anilarmiz bizimle birlikte soluyor, yaslaniyor. Yasiyoruz iste, sahi gercekten yasayabiliyor muyuz?