Bugün Mimi' nin gideli tam bir yıl oldu. Çok kötüyüm bunları sadece içimi döküp rahatlamak için yazıyorum birinin okuyup okumaması umrumda değil. Mimi' yi ilk gördüğüm an dün gibi aklımda aynı şekilde gitmeden önceki gün de aklımda. Mimi gittiğinde haftalarca hatta aylarca geri gelir diye bekledim, gelmedi. Daha sonrasında sürekli kendimi suçladım benim yüzümden oldu diye çünkü bilirsiniz Murphy Kanunları: bir şeyi çok isteyip, severseniz sizden gider. Aylarca sanki yanımdaymışcasına miyavlamasını duyar gibi oldum, rüyalarıma girdi ama artık atlattım gibi bir şey artık kendimi suçlu hissetmiyorum yine de onu anınca gözlerim doluyor. Mimi tatlı oğluşum şimdi birlikte değiliz ama sen hep benim kalbimdesin, seni çok seviyorum.
