Sabahtan beri gördüğüm mide bulandırıcı haberlerin haddi hesabı yok, her saniye daha da artıyor. Ben korkuyorum, arkadaşlarım korkuyor. Okula siyah kıyafetle geldik diye hocalarımız bizi hafife alıp susturmaya çalışıyor. Devlet sesini bile çıkarmıyor. Üç günde cesaretlenen ne kadar katil ve sapık varsa sokağa döküldü, bu sabah yüzlerce kadın işlek caddelerde takip edildi. Belkide ücra köşelerde hiç duymadığımız bilmediğimiz olaylar yaşandı. Ya sonraki kardeşim, arkadaşım, ailemden biri olursa? Ya sonraki ben olursam?
Mesele artık çevrendeki insanları seçmek değil. Sokaktan geçen hiç tanımadığın bir adam, ya da kendini çok iyi gizleyen bir psikopat.
Bugün 10 ekimde katliam yaoacağını söyleyen insanalr türedi, binalara işaretler bıraktılar boyalarla. Başka ülkelere sesimizi duyurmaya çalışıyoruz, birkaç yabancıdan etkileşim aldık. Artmasını sağlamak zorundayız. Ben sokağa çıkmaya korkuyorum artık, ölmekten değil acı çekerek ölmekten korkuyorum. Kimse birşey yapmıyor, insanlar ölüyor onlar oturup izliyor çocuk oyuncağı değil bu, hayatlar sönüp gidiyor hem de en güzel dönemleri olması gereken zamanda. 2019'dan beri daha ne kadar kötüleşebilir derken 2025'e hiç girmesek daha da kötüleşmese demeye başladık. Yardım edin, birileri birşeyler yapsın artık.
Bu ülkenin polisi son yetmiş iki saattir sadece protestoları engelledi, neden katilleri değilde bizi durdurmaya çalışıyorsunuz? Aklım almıyor, bunları düşünecek yaşta değilim ben, neden ölmekten korkuyorum?
Tek suçum Türkiye'de doğmuş bir kız çocuğu olmak mı?