@lipglosskaivodka
Η μαρβελ τελείωσε με το multiverse of madness και το Λόκι (δεν θυμάμαι ποιο βγήκε πρώτο). Όλες οι υπόλοιπες προσπάθειές τους έχουν αποτύχει εντελώς. Σαν να έχουν αντικαταστήσει την ποιότητα, με την ποσότητα. Υπάρχουν πλέον 1.000.000 διαφορετικοί χαρακτήρες που δεν μπορείς να κάνεις keep up ακόμη κι αν ήθελες.
έκανα αίτηση για μετεγγραφή στο απθ κι απλά εύχομαι να μου την δεχτούν, αν και αμφιβάλλω
Επίσης, ενημερώθηκε ότι θα μεταφραστεί στα ελληνικά το Haunting Adeline. Και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ είναι - όχι ρε φίλε!
Ενα βιβλίο που ρομαντικοποιεί την σ*ξουαλικη κακοποίηση θα φτάσει στα χέρια του ελληνικού κοινού. Και θα διδάξει σε κοπέλες πως είναι οκευ να σε βι*ασει! σε αγαπάει κατά βάθος! το ήθελες κι εσύ άλλωστε!
Όλοι λένε πως είναι απλά φαντασία. Πώς δεν πρέπει να συγχύζομαι τόσο. Αλλά συγχύζομαι.
@prasinhskiamatiwn ευχαριστώ για το follow <3 Χαίρομαι που συμφωνείς μαζί μου. Δεν αντέχω να βλέπω άλλο θετικά σχόλια για τέτοια ‘βιβλία’
Για μια στιγμή νόμιζα πως θα διάβαζα ότι χαίρεσαι την επόμενη είδα πως συγχύζεσαι. Φολοου κατευθείαν. Συμφωνώ απόλυτα!
Μπορεί να έχω μια καλή ιδέα για ιστορία στο μυαλό μου, να κάθομαι και να την οργανώνω αλλά όταν έρθει η στιγμή να τη γράψω είναι σαν να χάνεται η μαγεία της. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Σαν να έχω σκεφτεί κάτι καλό και να ξέρω πως δεν θα μπορέσει να αποδοθεί ποτέ με τον τρόπο που το έχω σκεφτεί λέξεις. Οπότε τελικά τα παρατάω και δε τη γράφω ποτέ. Είναι συγκεκριμένα μια ιστορία μυστηρίου που έχω στο μυαλό μου πάνω από δύο χρόνια. Και δεν μπορώ με τίποτα να τη γράψω. Είχα φτάσει μέχρι 10 κεφάλαια και μετά πάγωσα. Ήθελα να την πάρω από την αρχή και να την ξανά γράψω. Και δεν μου βγήκε καν μετά. Αχχ
@lipglosskaivodka Παρακαλώ αγάπη ❤️
Ευχαριστώ πολύ για το Follow, σου έκανα και εγώ πίσω. Να έχεις μια υπέροχη μέρα ❤️
Ξανά βλέπω το Stranger things και είχα ξεχάσει πόσο αριστουργηματική είναι η πρώτη σεζόν. Η δεύτερη είναι κάπως μέτρια (δεν μιλάμε καν για το the lost sister episode). Η τρίτη, προσωπικά, μου άρεσε πολύ. Βέβαια, τώρα που ξανά είδα την πρώτη, η αλήθεια είναι ότι δεν συγκρίνεται. Η τέταρτη, επίσης, αριστούργημα από κάθε άποψη. Η σκηνή με τη Μαξ (όλοι ξέρουμε ποια σκηνή λέω) θα έπρεπε να πάρει όσκαρ. Δηλαδή, θα έπρεπε να δημιουργηθούν όσκαρ για σκηνές ως σύνολο μόνο και μόνο για δοθεί σε αυτήν.
Κάνω υπεράνθρωπη προσπάθεια να πάρω αυτή τη μετεγγραφή στο απθ. Λίγο γούρι θέλω μόνο και καλή επιτροπή μετεγγραφών
Καλά η δεύτερη σεζόν του Μαξτον Χολ είναι ακόμη καλύτερη από την πρώτη. Χαρακτήρες με πραγματική χημεία, καλογραμμένοι και συμπαθητικοί ( και πρωταγωνίστρια και πρωταγωνιστής), μα και πολύ ωραία μηνύματα! Επιτέλους δεν βλέπουμε την κοπέλα να συγχωρεί τον πρωταγωνιστή για κάθε του ανοησία, ούτε να παρουσιάζεται ως εκείνη που θα τον «φτιάξει» και θα τον κάνει ευτυχισμένο. Οι γυναίκες δεν έχουμε ρόλο ψυχοθεραπευτή.
Αντίθετα, βλέπουμε ένα πρωταγωνιστή να προσπαθεί να βρει τον εαυτό του, να ζητάει βοήθεια από επαγγελματία για να διαχειριστεί την απώλεια (σπάνιο φαινόμενο για τα λεγόμενα κλισέ bad boys) αλλά και εκφράζει τα συναισθήματα του.
Και η Ruby μοναδικός χαρακτήρας. Στήριγμα για τις φίλες και την οικογένειά της, ανιδιοτελής και δυναμική.
Έχω ενθουσιαστεί προς το παρόν. Ειδικά με την σκηνή ομιλίας του James. Μακάρι η σειρά να ακολουθήσει την ίδια ωραία πορεία!
θέλω απίστευτα να πάρω μετεγγραφή Θεσσαλονίκη αλλά δεν μου την δέχονται, γιατί δεν πληρώ τα κριτήρια.. δεν ξέρω τι να κάνω