her gece basimi yastiga koydugumda aklima gelen dusunceler gelmesin diye hikaye okuyayim dedim. dusuncelerden uyuyamiyordum cunku. uyanikligimin son damlasina kadar okudum. dedim ki dusunemeyecek kadar yoruldum tamam. sonra internete bakinayim derken, pencere otomatikman facebooku acti. babamin face'iydi ve mesaj vardi yakin bir arkadasindan, actim. kendime hakim olamadan gecmis mesajlari okudum. babamin agrisi vardi, cevap olarak acile gitmesi soylenmisti, ama biraz daha iyi oldugunu, dinlenirse gececegini soylemisti babam. planim tutmamisti her gece oldugu gibi yine agladim. bu sefer daha fazla. daha acili. kalbim patlayacak gibiydi. sanki bu sefer sert bir sekilde yuzume vurulmustu babamin ölümü. babamin nasil aci cektigini bilemedim. öldügü gün ogrendim cunku hastaligini. agladim gene cektigi aciyi hissede hissede.