kyoto

sekiz ekim

gerçekten burada mıyım

sana defalarca kez dedim ki

yakında seni ziyarete geleceğim. 

ben senin bana bıraktığın acılarla yaşayamıyorum. 

iki ceset, fakat bir tanesi gömülecek ve bir tanesi odada kalacak. topraksız mezar orası, gidecek ve haykıracak bir acısı dahi yok artık.

artık ne sana ne dostluğuna ihtiyacım var, bu cesedin yanında çürüyeceğim. yarın öbür gün beni bulduklarında iki seksen bedenime tiksinte ile yaklaşacaklar. 

güz ortasında bir ağacın dört bir yandan yaprakları dökülüyor, ama senin adımlarını göremiyorum. 

kokunu çok net hatırlıyorum. 

bence artık sen de herkes gibisin.