üryan cadılar dolanırdı aklımda
yalnız bir kasabada yalnızdım
bir kuş sesinden, bir böcekten ve bir zambaktan bile yoksun
bu çıldırtan sessizlikte, sensizlik kadar sessizdim
düşündüm seni, düşündükçe ibrahim oldum
yoldum sakallarımı bir nehre bıraktım
yüzünü nehirlerde gördüm
her gün göreyim diye gözü olmak istedim nehirlerin
bir kıvılcım doğurdum sevgilim
güzel glaukon olarak
bir kıvılcım doğurdum
-boynundaki gülleri öperek-