@lkmvrslive
Seni hiçbir dünya telaşına değişmedim ben. Evlerin ve kalabaliğın ağırlığıni sana üstün tutmadım. Yoksulluğun acisından hafif bilmedim aciıni. Nereye gidersem gideyim seni yürüdüm hep. Sevincini bir barış, bir bayram sabahı gibi taşıdım içimde.
“+ Tanrım, korkunç bir olay.
Onu aramıştım. Hiçbir rahatsızlığı yoktu.
Kıytırık bir de not bırakmış, “Ben pencereden atlıyorum” diye. Koskoca bir entelektüelin bıraktığı nota bak: “Ben pencereden atlıyorum”. Bu ne saçmalık !
Böyle örnek alınası bir insan! En azından doğru düzgün bir not bırakabilirdi.
- bir ailesi veya bir yakını falan var mı?
+ Hayır. Hepsi savaşta ölmüş. Garip olan da bu zaten. Adam, hayatın en kötü yanlarını gördü. Ama her zaman iyimser biri oldu. Hayata karşı hep “evet” diyebilen bir insandı. Ama bugün bir anda “Hayır” diyeceği tuttu.
Bari intihar korkusu gibi ara sıra yokla..
@ korkakdersen madem bir oyun oynuyoruz oyun bozanlık etme mesele unutmaksa eğer ben yokum!
Hiç söylenmemiş cümleler duymak istiyorsun, hiç gidilmemiş yerler, insanlar.
Bu yüzden yerini hep yadırgıyorsun, bu çağa ait değilsin ki.
Dünyanın büyük kısmı kafayı yemişti. Geri kalanlar da öfke içinde yaşıyorlardı. Ha bir de ne kaçık ne de öfkeli olmayıp, sadece salak olanlar vardı. Hiç şansım yoktu yani. Sadece oturup sonumun gelmesini bekliyordum...
...