ㅤㅤㅤㅤ

avuçlarınız kadar değere karşılık içimdeki çocuğu öldürmediğim sevgim vardı.

sevmek, büyük acı taşıyormuş. küçüklüğümün masalları gibi değilmiş, albayım. gitmez diyordum. gidince anladım. seven gidebiliyormuş. güzel bir çiçek dahi soluyor işte, albayım. kalp hep aynı atmıyormuş. şiirlerin hep güzel cümleleri yokmuş. bazen, intihar etmeden de ölünüyormuş. sevsen de olmuyormuş. geçmişi geri getirince, hatırladığı gibi bulamıyormuş insan. zaman öldürüyormuş. 

can yücel diyor ya hani; "gitmek gerekir bazen. fazla yormadan, daha çok bıktırmadan. eğer vaktiyse ardına bile dönüp bakmadan." bu sözün üstüne söylenebilecek en uygun şeyi sanırım oğuz atay'ın dizelerinde buldum. "gitmek çözüm değil de, insan kaçmanın başka türlüsünü bilmiyor ki. "

gözlerinin içine baktığımda evimi görüyordum.

günler geçti, sen saatlerce aklımdan geçtin. aylar oldu ve sanki sen hiç gelmeyecekmiş gibisin. hani özlenen özlendiğinden habersizdi. biliyorsun güneş aya tutulur, dalga ise denize. oysa, biz henüz tutunamadık birbirimize. 

seni saklayacağım inan, yazdıklarımda, çizdiklerimde,şarkılarımda, sözlerimde.sen kalacaksın kimse bilmeyecek ve kimseler görmeyecek seni, yaşayacaksın gözlerimde.

bir bardak kırılsa toplayıp, yapıştırırdım.

sevinçlerinden de bahset,
          bahset ki anlayayım acıların seni yıkmadığını.

çık aklımdan, alay dolu sözlerini al ve git. düşüncelerimi kirlettim seninle, sevdiğim şarkılarda dolanma artık.

intihar ediyorum bu gece. bedenimi değil, hayallerimi asıyorum. zihnimdeki sesleri susturuyorum, ilaç almadan ve kesiyorum onları.. sesleri değil, bileklerimi değil, saçlarımı. duygularımı öldürüyorum. ne kan döküyorum ne de kirletiyorum ellerimi. nefretimi kusuyorum. bu dünyadaki herkes için intihar ediyorum, bu gece.