Gün gelir aşk yaşarsın en dibine kadar sanki hiç bitmeyecekmiş gibi pervasizca hesap kitap yapılmadan hayaller dünyasında gezersin sanki yer yüzünde değilde hep bulutların üzerinde gibi ama öyle bi gün gelirki aşk bitmiş hayaller bitmiş yere çakılan uçak misali yanarsın alev alev ve öldüm  dersin aşk beni öldürdü sensizlik korkusu beni öldürdü ama zaman geçtikçe anlarsın ki aşktan kimse ölmezmiş ölen sadece duygular olurmuş...Ve sen o kor gibi yakan aşka inat yaşamaya nefes almaya çalışırsın  ve ona inat seni yıkan adama inat dimdik ayakta durursun ben burdayım bak sen beni ölüme mahkum ettin ama ben yine ölmedim der gibi ..İnsan işte içten içe ölürde dıştan asla bunu belli etmez hergün hersabah farklı bi maske takar yüzüne tıpkı benim yaptığım gibi ben hergün daha çok ölüyorum da kimse bunu bilmiyor..Bugün ve hergun yüzümde kocaman bi gülümseme ve
 bir maske adı mutluluk içi hüzün dolu.Bekliyorum umutsuzca maskenin altındaki acıyı görecek bi yürek ama malesef bütün insanlar sahte ve yalan....Benim yalan olduğum acılarımın gerçek olduğu....