önceden hissettiğim bazı duygular için "hak etmiyorum" derdim
bu duyguyu hissetmek için elimden geleni yaptım mı?
gerçekten böyle hissetmem doğru mu?
sanki başkalarının hislerini çalıyormuşum gibi suçluluk duyardım
birinin ölümüne üzüldüğümde,
"ben annesi değilim, ben babası değilim, ben bir yakını bile değilim.. peki ben neden kendimi bu kadar yıpratıyorum?"
"üzülmeyi bile hak etmiyorum"
saçmalığın böylesi
onu hisseden benim
hissettiğim gerçek
neden hak etmeyeyim?
eğer o his benimse, hak edip etmemekle bir alakası yok
benim hislerimin kimseye faydası da zararı da yok
hissetmekle hak etmenin bağlantısı bile yok
birini seviyorsam
istersem onu kıskanırım, istersem onun için ağlarım, istersem tüm gün onu düşünürüm benim olmasa bile
hislerimi reddedemem
onlar benim