helime

I want to be forever young

Verdikleri ilaç eğer işe yaramazsa hastaneye yatırılacakmışım. Vay be, daha önce hastaneye yatırılacağımı hiç düşünmezdim.

Wattpad'e hâlâ giriş yapabiliyor olmam biraz garip. Uygulamayı güncellemediğim için sanırım, her neyse. Kendi kendime yaptığım streslerin, kafama taktığım düşüncelerin bir gün başıma sorun açacağını biliyordum fakat şimdi vücudum patlak verince bir mal gibi kaldım ortalıkta. Vücudum artık dayanamadı sanırım. Bir aydır geçmeyen yaralarım, verdiği acılar ve kaşıntı, daha da boka sarmış olan ruh halim. Beraberinde gelen halsizlik, iştahsızlık ve ders çalışamama durumu. Bunun vermiş olduğu vicdan azabı var üzerimde ama buna rağmen kendimi düzeltemiyorum, yine ve yine her şeyi erteleyerek işin içinden çıkabileceğimi düşünüyorum. Bunun işe yaramadığının aksine her şeyi daha da berbat ettiğinin farkındayım ama dediğim gibi korkak gibi kaçıyorum sadece. Hastanelerde boş yer bulmak da imkansız neredeyse. Bilmiyorum ne olacak.

Zar zor 42'ye çıktığım kilodan tekrar 39 kiloya düşmüşüm. Kendi bedenime baktığım zaman o kadar garip hissediyorum ki. İğrenme değil ama nasıl desem, kemiklerim sayılıyor resmen. Anneme şaka ile karışık hep stresten ya deyip geçtim ama içimde ki sorunun tam olarak ne olduğunu ben de bilmiyorum..
          Kilo sorunumun nedeninin, her şeyi çok düşünüp kafama takmaktan olduğunun az pekala farkındaydım ama bugün tartıdaki kilomu görünce şu sıralar daha bir berbat hâlde olduğum kapı gibi yüzüme çarptı..
          Bir an önce toparlanmam gerekiyor, biliyorum ama olmuyor. Başaramıyorum. Çok yoruldum.

Bugün hastanede bir kez daha yüzüme çarptı artık çocuk olmadığım. Resmi olarak artık bir yetişkinim ama kendimi o kadar tecrübesiz hissediyorum ki. Üç-dört yıl sonrasını düşününce bile stres oluyorum şu an.

"Evim ol" dedin bana
          O ilk gece üşümüş sesinle
          Şimdi üşürsen sana evini yakmak kolay
          "Alışırsın alışırsın bu durumla barışırsın" demeler uzaklardan kolay
          
          Hadi durma azat et beni
          Bitir artık bu sessizliği
          Çekip al bu, bu bitmişliği üstümdeen
          
          Ne bir eksik ne bir fazla gibi
          Ne bir galip ne bir mağlup gibi
          Gelip al yarım kalan hissini üstümden
          Üstümden

' Bu bir masal; başı iyi, mutsuz sonlu
          Senle ben batı doğu ama dünya yuvarlak
          Kalbim ellerim kadar küçük değil '

"İnsanlar gider ama terk edişleri kalır daima."

Her şey geçip gidiyor.

18 yaşına girmiş bulunmaktayım ve ne hissetmem gerektiğini de pek bilmiyorum açıkçası. Doğum günümü şu an tek kutlayan kişinin, beklemediğim birisi olması da ayrı bir konu. Her neyse bu doğum günüm de boş geçecek zaten, her zaman ki gibi.