Bugün bir şeyi farkettim. Dışarıdan görünüşümü,bana nasıl davranışını. O başından salma isteğini yüzüne bakmamayı dıştan bir gözle gördüm. Naptım peki? Kırıldım,bu sefer kendime. Kendime kızıyorum. Kendi hayallerime kendi gözyaşlarıma, kendi çabama... Sadece kızıyorum. Un ufak olmuş kalbime. Heycanlanarak, ışıl ışıl bakan gözlerin döndüğü son hale kızıyorum. Bunları yazarken burulan kalbime, dolan gözlerime kızıyorum. Yazsam sabah olmaz bitmeyen cümlelerime yanıyorum...