tk.

923.

ancak jungkook eve gelmedi, anahtar sesini asla duymadım, yemek soğudu ve peçetelerin rengine karar veremedik- zaten peçeteye de gerek kalmadı. 

o gün ben orada hademe odasında hıçkırarak ağlayıp titrerken, yani asıl zayıf halka benken kapıyı kırıp yanıma gelmeseydi ne yapardım bilmiyordum. belki o zaman sahiden bir doğal seçilime şahit olurdunuz. 
          ama o gün o hademe odasında o kadar sıkı sardı ki beni, üstesinden gelemeyeceğimiz hiçbir şey yok gibi hissettim. sorun değil dediğini hatırlıyorum. saçlarımdan öpüp yanaklarımı okşarken diyordu ki sorun değil. 
          ve elbette sorun değildi, çünkü orada onun kolları arasındaydım. ne sorun olabilirdi ki?

ama jungkook o akşam o kadar busan'dı ki ben o bana ed sheeran'ın şarkılarından birini alıntılayana kadar kendime gelememiştim. demişti ki bana: 
          taehyung, dışarısı meleklerin uçabilmesi için çok soğuk. 
          kastettiği dışarısı, benim dışımdaki her yerdi, çünkü eviydim. 

ben her ne kadar benim dışımda herkesi unutan jungkook'u ya da sabah günaydın öpücükleri ile beni uyandıran jungkook'u tercih etsem de bunlar benim için dert değildi. busan'ı tercih etsem de seul benim için dert değildi. 

jungkook'un sinirli halini bilir misiniz? bilmezsiniz, size hep yumuşacıktı çünkü. kırmadı asla sizi. siz onu çok kırdınız ama. hiç dikkat etmediniz ona. hak etmediniz onu. 

1.23

dalgın ölü.

"Kaybettiğin her şeyi sana geri verebilmek için, ait olduğum her şeyden vazgeçmeye çok hazırım."

Jungkook, sana istediğin her şeyi veririm ama seni sevemem.