lthwholie
insanın gerçekten birine nefreti bile kalmıyormuş zamanla
yadırgadım
yıllarını beraber geçirdiğim birini insan silip atabiliyormuş
izler kalmadı desem yalan olur
en büyük güvensizliklerimin baş sebebisin
şimdileri hayatıma birilerini alıyorum ama kısa bir süre sonra yarı yolda bırakıyorum hepsini
kimseye bir şey verip alabileceğimi sanmıyorum
duygularımı tekrar kazanana kadar en azından kendim olabilmeyi ve önüme bakabilmeyi yeğliyorum
ama evet aştım adın artık sızlatmıyor yüreğimi sıradansın sen de herkes gibi
sevindim
hep bunu isterdim ve yaptım
söküp attım
kendime kanıtlayalı çok oldu ama bir yere daha içimi dökebilmek çok daha güzel
yazarken yüreğime su serpiliyor sanki üstümden yük kalkıyor ve o kadar hafifliyorum ki sen bile beklemezdin bu kadarını
kilo aldım daha sağlıklı hissediyorum çoğu bakımdan
seninle ilgilenmek seni düşünmek sana yazmak bile o kadar yıpratmış ki beni
seni bırakınca
yeniden yeşerdim
yapraklarım yeniden yeşerdi susuzluğum dindi
o kadar berhudarım ki kelimelerimden hissettiremiyorumdur belki
bana zulmettiğin o yıllar
benim olmayan dertleri sahiplendirdiğin acısını çektiğim zamanlar
bunlar için artık üzülmüyorum bile
hayatımdan seni layıkıyla kovduğum için kendimle gurur duyuyorum
hakettiğin yerde hakettiğin kişilerle kalmanı diliyorum
insanlar için bir yerde iyisini istemek bile insanın bunu isteyeni haksızlıkmış meğersem
ah iyi niyetimin sızısı
sana iyi dilekler dilemek bile bencillik küstahlık
hakettiğini yaşa
tek istediğim
