@luc7fermorningstar
Ben artık nefes alamıyorum. İçindekileri tutmaktan, kalp ağrısından. Ölüm ensemde gibi, kalbim artık dayanmıyor çoğu yaşadıklarıma. Herkesin dert ortağı var, benim yok ama. Ya yastıklarla konuşuyorum ya her gün ağlıyorum. İlaç dozlarım arttı, bu çok acınası değil mi? Çok kalbim ağrıyor artık, kemiklerim kırılacak gibi. Günden güne çöküyorum. Kendimi kusturmaya başladım, açlıktan öleyim diye. Canım yanıyor.
Birlikte kudur baby dinlemeliyiz...
Yine ben geldim, içimdekileri dökmeye geldim. Dinleyecek kimse olmayınca cevap almasam bile yazıyorum. Biliyor musun bugün çok güzel bir şey oldu. O kadar iyi geldiki bana kendimi biran rüyadaymışım gibi hissettim. Bir çocuk, otobüsteyken bana sımsıkı sarıldı. Annesinden izin aldım tabii ona sarılmak için. Çok güzel bir çocuktu. Saçlarımla oynadı sürekli.
Kalbimin tam ortasında ölü taşıyorum. Çok zor sana yemin ederim, çok zor. Kimse yok yanımda, herkes unutmuş beni. Gerçekten unutsunlar o zaman.
Bi sen anlıyormuşsun beni. Kimse anlamıyor biliyor musun? İyice dibe batıyorum. İyice çöküyorum. Kalbim çok ağrıyor, geri gelsen ve biz yine dertleşsek olmaz mı? En azından içimi gerçekten gören sendin.
Onların evi yanında, benim evim ise uzakta...
Zaman izimizi, ikimizi siler
Kiminin acısı kalır, anıları gider
Daha gençsin, ah, gülüp oyna sen
Son durağın benim evim olsun
Güzel Meftun, bir yaprak gibi savruluyorum sonbaharın ortasında. Sensizlik, acının en keskinini tattırdı bana...
-Güzeşte.
Çok özledim.
Bugün doğum günüm ama sen yoksun