Daj się prowadzić po kwiecistej ścieżce i przynieś mi swój kwiat zagubiona duszo, a ja będę Cię pielęgnował jak należy. Zostaniesz mym żołnierzem, a gdy nadejdzie czas zadmę w róg i razem staniemy do walki o wolność. I zaprawdę powiadam Wam. Powstanie tylu, ile rodzai kwiatów zasiedla ziemię. Wyplewie chwasty, napoje, wypielęgnuje i zbiorę plony. Lecz na cóż mi kwiat co nie rodzi owoców? Zaprawdę strzeżcie się Wy, którzy to ratunku w mym ogrodzie szukacie, albowiem skrzydło które Was chroni, podobnie Was ukarze, jeśli dacie mu ku temu powód. ~ Ogrodnik Złotego Kwiatu