Öyle bir çıkmaza girdim ki sanki hiç çıkamayacakmışım gibi hissediyorum.
Son zamanlarda kendime olan nefretim aşırı derecede tavan yapmış durumda. Artık ergenlik midir başka bir şey midir bilmiyorum. Tek bildiğim şey bu durumun bozuk psikolojimi iyice çökertmesi. Üstün yazılı haftasına gelmesi de cabası. Abi bir insan kendini bu kadar aşağılayamaz. Konuştuğum kişiler az çok biliyor nasılım son zamanlarda ama onlarla konuştuğumdan fazlası var... Kendimi aşağılayip kendimden nefret ettikçe haliyle özgüvenim sıfır oluyor. Ve bu sınavlara da yansıyor (min 90 alınacak sınavda gidip 86 aldım zar zor mesela) Yarın kimya sınavım var ama kendime gram güvenmediğimden kötü geçeceğini hissediyorum. Konuşma sınavım var, tahtada konuşma korkumu yenmeme rağmen batiracsgimi düşünüyorum ve bu kadar düşünme sonucu cidden başım çatlıyor. Muhtemelen son zamanlarda olan mide bulantısı ve baş dönmesi tamamen bununla alakalı. Ama elimde olan bir şey değil. Hangi insan kendini bu denli aciz görmek ister abi...