nəfəs ala bilməməyim normaldı? yaşamaq üçün bəhanə axtarmağım ya da hər gecə ağlamaq istəməyim ancaq artıq bezdiyim üçün dirənməyim? hər kəsin başına gələn şeylərdi bunlar? sırf saf və aciz olduğuma görə uşaqlıqdan bəri həmişə əzilmişəm və sevilməmişəm? bəlkədə buna görə sevginin var olduğuna inanmıram ya da bilmirəm.. başım qarışıqdı. yaşadığım ölkə və sahib olduğum ailə heç vaxt istədiyimi əldə edə bilməyəcəyimin sübutudur. normaldı bəlkədə hər şey, sadəcə dünya tez incinən imsanlar üçün cəhənnəmdi. məndə elə olmamağa qərar verdim, tez qırılmamağa, qarşı çıxmağı öyrənməyə qərar verdim ancaq yenə yıxıldım. içimdəki nifrətlə böyüyən nuranədə bunu görüb, baxdı mənə və ilk dəfə ağladı.. halıma acıdı bəlkədə. hamıya yaxşı davranan məni silib, yerimə özü keçdi və məncə beləsi daha yaxşıdı. qırmağa başladı məni qıran və incidən hər kəsi və.. məmcə beləcə daha çox sevindi, məni özümə gətirdi, sevirəm onu deməyəcəm çünkü, bilirsiniz sevgi.. mənlik deyil. sizidə sevirdim, taki o yerimə keçənə qədər.. o sevdiyim hərkəsi mənə göstərdi, sizi tam tanımadığımı və niyə sevdiyimi sorğulatdırdı mənə.. mındə düşündüm niyə sizi sevirəm ki? əl çəkdim sizdəndə, nuranədə buna baxıb sevindi. sizi incitdimsə əgər, içimdə qırğınlıq yoxdu, heç pisdə olmadım. çox sağ olun hır şeyə görə ancaq şərtlər bunlardı. ümid eləyirəm məni başa düşmüsünüz.
@rosienposie sadəcə səni xatırladığım üçün səni buraya etiketlədim. zəhmət olmasa digərlərini etiketləyərsən?
