ᵐᵉʸᵘˢ

kafanın içinde oluşturduğun karakterler, 
          	yarattığın acı dolu sahneler ve koynuna 
          	sığındığın geceler; kalemin elinden düşüp 
          	kırılana kadar seni anlayan tek şeylerdir. 
          	
          	sonra, mürekkebin biter ve sen de yeri 
          	geldiğinde göz yaşlarınla, yeri geldiğinde 
          	de kanınla dökersin kafanda şekillenen 
          	kelimeleri satırlara. her satır onları taşır;
          	acıların gölgesinde sulanıp büyüyen yaralı 
          	ruhları. sen de yaralı parmak uçlarınla
          	şekillendirir ve okşarsın onların acılarını. 
          	
          	yaralı parmaklardan akan kan onların 
          	ruhlarındaki acıyla karışır ve şekillenir. 
          	onları sen yaratırsın içinde, sonra da 
          	yaşatır ve nefes aldırırsın cümlelerinle. 
          	
          	beyninden fırlayıp boşluğa doğru uzanan
          	kelimelerin uçlarından usulca tutarak onları 
          	biçimlendirir ve bir gün, hepsini teker teker 
          	öldürürsün. hiç doğmamış, var olmamış gibi.
          	
          	seninle yaşar, seninle ölürler.