"Buradan defol! Burası senin gibi kucaktan geçinenlere sığınma evi değil!"
Natalie onu otelinden kovan yaşlı adama gülümsedi.
"Pantalonunun paçası yanıyor, ihtiyar."
Adam telaşla ayağına baktığında bağırdı, hızlı adımlar atıp masada bulunan akvaryumu ters çevirdi. Su içindeki balıkla adamın ayaklarına dökülürken ateş sönmedi.
Yaşlı adam bilmiyordu, o ateş sönmeyecekti.
Derin bir nefes aldı, sıkılmıştı. Zaten burada daha fazla kalamazdı.
Kızgın ve alev almış adamı arkasında bırakıp kapıya ilerledi. Bağırışmaları umursamadı ve dışarı çıktı.
Natalie hızla yolda yürüyordu. Bronx bölgesinde birilerinin avlandığını biliyordu ve o burada olmamalıydı. Nefesinin havada uçuştuğunu gördüğü soğuk bir gecede önünden geçtiği ara sokaktan, insanın kulaklarını kapatmasını sağlayacak bir çığlık geldi.
Natalie içimden bir küfür savurdu ve sokağa saptı. Evet, avlanma zamanına denk gelmişti.
Gelen sesleri takip ettiğinde bir kız gördü. Kız elindeki kolyeyi havaya kaldırmıştı ve onu inceliyordu. Kız kolyeyi cebine atıp aylakça yürümeye başladı. Daha üç adım atmışken durdu ve yavaşça kafasını yana çevirdi. Aniden geriye döndüğünde Natalie irkilmedi.
Kız yavaşça konuştu.
"Burada ne arıyorsun?"
"Sadece geçiyordum."
Natalie yalan söylememişti.
"Tanrıya selamımı iletmek mi istiyorsun?"
