nilgün

ozledim, senden cok seninle hissettiklerimi.
          bir opucuk hic bu kadar sarmamisti hayatimi. ya da bir sarilma.

bir takvimi tersten açardık
          eğer isteseydin

gulusun nasildi, sesin nasil cikardi..hepsini unuttum. tanri sahidim cok ozledim .

ozledim

en yakın yabancı sendin,
          daha sürülmemişken ışığın biberi yaramıza,
          yaslanırken boşlukta duran bir merdivene henüz...

Sonra her şey geçmedi.
          Sonra her şey geçmez kolayca.
          Herkes kalanıyla yaşar.
          Kendinden geriye ne bıraktıysa.

birbirlerine henüz kavuşmuş insanların heyecanını özlediğimi fark ettim. ayrı kaldıkları süre boyunca başından geçenleri anlatma telaşlarını, gülümseyerek birbirlerini izleyişlerini, konuşurken yaşanan sarılmaları, dokunuşları… özlemi çekilene kavuşabilmek ne büyük şans.

ne olursa olsun aklıma ilk sen geliyorsun.anlatmak için ilk seni arıyorum. bazen seni anlatmaya çalışıyorum. tüm dünya seni biliyor sanıyorum. halbuki bildiklerimle sen sadece benim hikayemsin. keşke hep benim olarak kalsan. kimsenin aklına seni sevmek gelmese sadece ben sevsem. aklıma her geldiğinde diyorum ki keşke benim çektiğim bi fotoğraf olsan. deklanşöre bastığım andan itibaren güzelliğini sadece ben bilsem ama öyle değil bi dünya insan tanıyorsun. ve sanki hepsi seni benden çok sevmeye çalışıyor gibi. 
          tekrar sen

icten ice bakarken bile suclayan hisle nereye kadar gidebilirsin ,bi yerde tutup yakaliyo seni iste. kendi kendine bile sevemiyorsun, sevmene izin vermiyor.
          
          uzaktan uzaga bakicaksin senin olmaktan uzaklasana kadar.sonra onune bak yuru git usulca.bakmanin da zamani var.

yürürüm gecede
          yanarım senin için