Elzem.

İkimizden biri ölmeliydi.

Aynı hikayeleri 20 kere okuyup tekrar okuyorum. Bu da böyle bi fantezi.

Beni böyle çaresiz
          Beni böyle derbeder 
          Beni böyle ortalarda bırakma

Keşke her pişmanlığım senin kadar güzel olsa.

gözlerin gözlerime değince
          felâketim olurdu ağlardım
          beni sevmiyordun bilirdim
          bir sevdiğin vardı duyardım
          çöp gibi bir oğlan ipince
          hayırsızın biriydi fikrimce
          ne vakit karşımda görsem
          öldüreceğimden korkardım
          felâketim olurdu ağlardım
          
          
          ne vakit maçka'dan geçsem
          limanda hep gemiler olurdu
          ağaçlar kuş gibi gülerdi
          bir rüzgâr aklımı alırdı
          sessizce bir cıgara yakardın
          parmaklarımın ucunu yakardın
          kirpiklerini eğerdin bakardın
          üşürdüm içim ürperirdi
          felâketim olurdu ağlardım
          
          
          akşamlar bir roman gibi biterdi
          jezabel kan içinde yatardı
          limandan bir gemi giderdi
          sen kalkıp ona giderdin
          benzin mum gibi giderdin
          sabaha kadar kalırdın
          hayırsızın biriydi fikrimce
          güldü mü cenazeye benzerdi
          hele seni kollarına aldı mı
          felâketim olurdu ağlardım
          
          - üçüncü şahsın şiiri || Attila İLHAN
          

Ümidim tükendi bitiyor
          Ardına bakmadan gidiyor
          Söylemeye dilim varmıyor
          Söylediler yandım kül oldum
          
          Bir görünüp bir kaybolup beni düşürdün derde
          Bakışların gözlerime bilmem yüreğin nerde
          Anladığım duyduğuma göre sevdiğin varmış
          Haritalardan bildiğim o şehirde bir yerde.

Onunla çok ortak noktamız olsa da bu onlardan biri değildi. Ben okul rutine girdiğinde sıkılırdım, hep aynı kişilerle görüştüğümde sıkılırdım, hep aynı kişiyi sevmekten bile sıkılırdım. Çok çabuk gönlünü kaptıran bir insandım ve bir o kadar da çabuk soğurdum. Bütün bu anlattıklarım ise o'nun ile tanışmadan önceydi.
          
          O hayatıma girdikten sonra hiçbir şey aynı kalmamıştı. Çok uzun süre aynı kişiyi sevebilmiştim mesela. Birine ilk defa böylesine bağlanmıştım.

Unutmayın, aşk bir aynadır. Karşınızdaki kişinin yalnızca gerçek görüntüsünü sevdiğiniz sürece istediğiniz mutluluğa hiç ulaşamazsınız. Yansımasını da görmeli, bilmeli ve sevmelisiniz.
          
          Aşkınızın aynadaki yansımasını bilmeden ona gerçekten aşık olmuş sayılmazsınız. Mutlu bir ilişki istiyorsanız size gösterdiğini değil, sizdeki yansımasını tanıyın. Aşk, hiçbir zaman göründüğü gibi değildir.

Gözlerin uzaklarda, çok uzak bir noktada kaybolması kötü bir şeye işaret midir? Dalıp gidilen ufuklar dertler kadar mı derindir her zaman yoksa aşk çukuruna da düşebilir mi? Ben, bizzat kendi tecrübelerimle biliyorum bu soruların cevabını. Aşk ve acıyı birbirinden ayıran o ince noktaları çok iyi biliyorum.
          
          İlk soruyla başlayacak olursak hayır, gözler aşka da dalabilir kimi zaman. Kalp ritmini tutturduğu aşk ile dans ederken gözler bu gösterinin tek bir saniyesini bile kaçırmamak için dalıp gidebilir. Her aşık farklı yaşar aşkını ama gözler kalbin aynasıysa şayet, en çok da aşıklar hak eder kendini düşüncelere hapsetmeyi ve buna hayal denir.
          
          Bir aşık hayal kurmayacaksa ne yapar ki aşkıyla? Acısını çekemeyecek kadar gerçekliğini kavrayamadıysa ne işe yarar aşk?

Aşıksanız her şeyiniz aşktan geçer.
          
          Kendinizi değiştirmenizi gerektirmez fakat aşkın kendisi sizi değiştirir, tıpkı sihirli bir değnek gibi. Sağlıklı ve doğru bir ilişkideyseniz kendinizin en mükemmel hali olursunuz.
          
          Size yeni bir tanım daha! Aşk, yalnızca kalbinizden geçer.