@luvminh0e
Deliriyorum ve bu sefer herkes farkında. Evet herkes farkında bu yüzden ben daha bir farkındayım. Hatta annem dün gece ağlayarak babama anlattı. Neden bilmem böyle içli bir çocuk oldum anne ben. Öyle yorgun, öyle cansız, öyle bitmiş ve ruhsuz
Aşk denen büyülü şeyin içinde bile mi acıyı arayıp buluyorum yoksa aşk zaten acının süslenmiş hali mi? Müthiş bir “acı’mak” duygusu
Nasıl yaşamalıyım, savruluyorum
Aşk falan filan ben asıl bana karşı yaptığın bu saygısızlığı kabul edemiyorum. Zamanı gelince yerin en dibine ben kendimi sokarım, bilirsin sana gerek değil.
Nasıl bir ızdırapsa bu kavruluyorum. Vicdan değil adı, doğrudan bir duygu karmaşası
Kayıplı mayıplı bir şeyler
aşk, aşk, AŞK. Ama öyle pembe simlerle, kafayı güzel yapan türden değil. Feryat, figan, acıdan haykırmaktan ses kısan türden.
Hayatının bir köşesinde durmayı kabul edişim geldi aklıma dün gece, uyku tutmadı. Bu kadar mı sevmedim kendimi?
Gayri ırağa takatimiz yok,
Dizinin dibi gülüstandır
Ne diye ağlayacakmışım? Bak nasıl da sert basıyorum adımımı. Belki yürüyüşüm biraz serseridir ama inletir bastığım yerin toprağını. Biraz yılgın, biraz yorgun fakat en sonunda yine ben.