luzreud

dedem beni arada bir arardı. özellikle yurtta kalmaya başladığımda aramaları biraz sıklaştı. nasıl olduğumu ve ne zaman geri döneceğimi sorar biraz kendinden bahsederdi. mesela bacaklarının merdivenlerden inerken hala ağrıdığını ve evde çok bunaldığını, favori köşesi olan pidecide oturmanın zamanını daha kolay geçirdiğini söylerdi. sanırım orada tanıdığı bir iki arkadaşı vardı ve benim yaşımda olan garson kızlar ona "dede" diye sesleniyordu. bu belki de beni hatırlatıyordu kim bilir ne var ki bu kadar rahatsız olan dedem ağzından sigarasını da eksik etmiyor ama benim sürekli düştüğüm hastane köşelerine de dert ediniyordu kendine. ve her aramanın sonunda eve döndüğümde ona uğramamı isterdi. ve ben de ona hep "geleceğim," derdim. ama nasıl oldu bilemiyorum, aksilikler sanki şelale gibi ardı ardına aktı gitti ve ben bir türlü "gelemedim". bir gün aradığında sesi kulağıma iyi gelmedi. ona, "geleceğim, söz," dedim. "tamam," dedi. ama her zaman söylediği cümleyi sıralamadı ardından. bu sefer söz verdiğim gibi gelmiştim ama geldiğimde gitmişti. bir daha aramadı beni. telefonumdaki dedem numarası bir daha çalmadı.

luzreud

@d4rk1e7  teşekkür ederim, ben ilk torun olduğumdan sanırım onun için ayrı bir yerdeydim
Reply

d4rk1e7

Dedeler ölümün onları kucaklıyacaklarını hissettiklerin de yanlarında en değer verdikleri insanın olmasını isterler deden sana gerçekten değer veriyor olmalı 
Reply

d4rk1e7

Başın sağolsun
Reply

luzreud

dedem beni arada bir arardı. özellikle yurtta kalmaya başladığımda aramaları biraz sıklaştı. nasıl olduğumu ve ne zaman geri döneceğimi sorar biraz kendinden bahsederdi. mesela bacaklarının merdivenlerden inerken hala ağrıdığını ve evde çok bunaldığını, favori köşesi olan pidecide oturmanın zamanını daha kolay geçirdiğini söylerdi. sanırım orada tanıdığı bir iki arkadaşı vardı ve benim yaşımda olan garson kızlar ona "dede" diye sesleniyordu. bu belki de beni hatırlatıyordu kim bilir ne var ki bu kadar rahatsız olan dedem ağzından sigarasını da eksik etmiyor ama benim sürekli düştüğüm hastane köşelerine de dert ediniyordu kendine. ve her aramanın sonunda eve döndüğümde ona uğramamı isterdi. ve ben de ona hep "geleceğim," derdim. ama nasıl oldu bilemiyorum, aksilikler sanki şelale gibi ardı ardına aktı gitti ve ben bir türlü "gelemedim". bir gün aradığında sesi kulağıma iyi gelmedi. ona, "geleceğim, söz," dedim. "tamam," dedi. ama her zaman söylediği cümleyi sıralamadı ardından. bu sefer söz verdiğim gibi gelmiştim ama geldiğimde gitmişti. bir daha aramadı beni. telefonumdaki dedem numarası bir daha çalmadı.

luzreud

@d4rk1e7  teşekkür ederim, ben ilk torun olduğumdan sanırım onun için ayrı bir yerdeydim
Reply

d4rk1e7

Dedeler ölümün onları kucaklıyacaklarını hissettiklerin de yanlarında en değer verdikleri insanın olmasını isterler deden sana gerçekten değer veriyor olmalı 
Reply

d4rk1e7

Başın sağolsun
Reply