luz

@ luzreud  çok güzel yazmışsın ellerine sağlık 

biz ölmek için doğduk - gece vakti parkta edilen yorgun sohbetler
          
          yoongi pakedinden bir sigara çıkardı dudakları arasına yerleştirdi usulca. cebindeki çakmağı ararken hoseok yan salıncaktan kendini yaklaştırarak elindeki çakmağı yoongi'nin dudakları arasındaki sigaraya yaklaştırdı.
          
          "çakmağın sen de ne işi var?" 
          
          "masada unuttun ben aldım," dedi hoseok. "neden sürekli sigara içiyorsun?"
          
          "rahatlatıyor."
          
          "rahatlattığına inanıyorsun bence."
          
          "inansam bile sonuç veriyor gördüğün üzere."
          
          "eyleme bağlı bir inanç... kendini kandırıyorsun aslında sadece. vücuduna daha az zarar veren bir eylemi benimseyebilirsin."
          
          "bu saatten sonra çok da başka bir şeyi benimseyeceğimi sanmıyorum. inanç dediğin şey insanın yaşamını komple kontrol eden bir durum." genç iki parmağı arasındaki sigarayı hafifçe sallayarak karşısındakinin dikkatini sigaraya çekmeye çalıştı. "bu bir parmağım bile etmeyecek şeye bağımlıyım mesela. böyle diyince çok saçma geliyor. içmesem çabuk sinirleniyorum, iyi uyuyamıyorum. sen çok daha güçlü inançları düşün. beyinlerde nasıl bir deprem yaratıyordur acaba?"
          
          "inancı güçlü yapan inanan kişi bence. bu küçücük bir şey olsa da." yoongi'nin sigarasını gösterdi göz ucuyla. "ya da bir din. tamamen inanan kişinin inanış gücüyle alakalı. sen bir dine inanmayıp bir sigaraya sığınıyor olabilirsin. ama sigarayı bırakıp onun yerine başka bir şeyi koymayı dendiğinde düşündüğün kadar başarısız olmayacaksın. inanç aslında inandığın şeyi terk etmeyi de zorlar. bağlı hale getirir seni inandığın şeye. bu ideallerin de olabilir alkol de. bir bakmışsın bir heykelsiz yaşayamıyorsun bile."
          
          "birilerinin inançlarını yerle bir ettin şu an bir heykel diyerek." kahkahası koca parkı dolaştı yoongi'nin. sessiz geceye gürültü kattı biraz.
          
          "bana bu kadar basit gelen şey birinin hayatı mesela. bu da çok garip." 
          
          "arada geceleri sana platon mu uğruyor?"
          
          "onu hiç sevmem bu arada."
          
          "ben de. eğer günümüzde yaşıyor olsaydı onu ilk döven ben olurdum. öyle böyle sinirlerimi bozmuyor."
          
          ...

Biz olmek icin dogduk u her okudugumda icimde farkli duygular alevleniyo daha once tatmis oldigum ama hatirlayamadigim hisler alevleniyo bu kitap hakkinda cok fazla dusuncelerim ve duygular I'm car ama hic bikini tarif edicek kelimelerim yok 
          Eger kitap basilmis olsaydi ilk alarms olurdum bilmem ama kesinlikle yanimdan ayirmazdim surekli acip okur ve kendimi gordugum satirlara hapsederdim tum benligimi 
          
          Umarim bu kitabi hic silmessin★

bu yazdığım mesajın bildirimi gider mi bilmiyorum ama yine de yazıyorum; bugün biz ölmek için doğduk'u tekrardan baştan okuyup bitirdim. stresli bir dönem geçiriyorum ve çareyi bu ficte buluyorum, o kadar güzel bir fic ki... 7-8 kere okudum, bazen de rastgele bir bölüm açıp okuyorum ve beni bir nebze de olsa mutlu ediyor. wattpad kapalı diye umarım yarım bırakmazsın.ಥ⁠╭⁠╮⁠ಥ

burasız nefes alamam kelimelerimi nereye saklayacağım burası olmazsa

ağlasam sesimi duyar mısınız,
          mısralarımda;
          dokunabilir misiniz,
          gözyaşlarıma, ellerinizle?
          bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
          kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
          bu derde düşmeden önce.
          bir yer var, biliyorum;
          her şeyi söylemek mümkün;
          epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
          anlatamıyorum.

11 kasım 2021
          
          BTS - Tear
          
          tüm duyguların ile gittiğin evin kapısı sana bir kere kapatılınca tekrar çalmak istemez insan. haklıdır da. güven zedelenirse sevgi bile canını yakar belli bir süre sonra.
          gülüşün olacağını sözünü veren insanın bir gün gözyaşın olacağını bilemez kimse. tatlı yalanlara çabuk inanır acı gerçekleri inatla reddederiz. oysa kimse kalıcı değildir. herkes gider. hiçbir şey ne kalıcıdır ne de sonsuz. 
          ve sevgiden uğradığın ihanet tüm damalarında hissetmeni sağlar öfkeyi. 
          "dile getiremediğim sözler ağzımdan çıkıyor
          geçmek bilmeyen pişmanlık yüzümü kapsıyor"
          eskiden değer verdiğin kişiler sonradan acı bir bira olabilir. hiç sevmemiş gibi hissedebilirsin. tek bir söz, tek bir hareket tüm yaşanmışlıkları çöpe atabilir. ve sen zamanın nasıl işlediğini anlamadan hayatına aldığın için şanslı olduğunu düşündüğün kişinin çıkışını izleyebilirsin. 
          "daha ne diyebilirim? sen benim gözyaşımsın."

10 Kasım 2021
          
          Agust D - 28
          
          sigara dumanı dudaklarımın arasından çıkarak havaya karışıyor. burnumdan güçlü bir nefes alarak ciğerlerimi dolduruyorum temiz havayı. sanki daha demin içime çektiğim pis dumanı vücudumdan arındırmak istermişcesine. sonra yükselen göğsüm ile ben de çöküyorum yavaşça. sigaranın dumanına dayanamayan ve yanımda sigara içtirmeyen ben şimdi tek başıma kirletiyordum ciğerlerimi. ne dur diyecek vardı ne de benimle içen biri. 
          yalnızdım
          her zaman olduğu gibi
          her zaman olacağı gibi
          alışmam lazımdı artık bazı şeylere. çoktan itiraf etmeliydim, sonrasından acı çekmemek için dürüst olmalıydım kendime. ama ben saniyelik rahatlıkları yıllarımı çöpe atacak kadar seviyordum. irademe karşı oynadığım her savaş kaybetmem ile sonuçlanıyordu. zayıf biriydim. 
          belki de şimdi rahatlıklarımın acısını çıkarıyordu hayat.
          haklı mıydı değil miydi bilemezdim. pek aradığımda söylenemezdi. bildiğim tek şey bana sunulan hayata ve irademe yenik düştüğüm gerçeğiydi.
          son bir nefes çekerek bitmiş sigarayı yere fırlattım. oturduğum kaldırımdan kalkarak ayağımla ezdim, olduğum yeri terk etmeden önce. karanlık olan gökyüzünü tek başına aydınlatmak göreviymiş gibi parlayan ay'a kaydı gözüm. saniyelik bir bakış yıllarımı tekrar gözümde canlandırdı.
          oysa ne hayaller kurmuştum bu ay ışığına bakarken. 
          odamın köşesinde her şeyin kendime iyi olacağına inandırırken. büyüyünce anladım dünyayı. acaba daha mi iyiydi anlamamak dünyayı?
          şimdi bambaşka bir gece manzarasına bakarken mırıldandığım sözler. 
          "gitgide yetişkin oluyorum sanırım. hatırlayamıyorum. umduğum şeyler neydi? korkuyorum şimdi. hayallerimin parçaları nereye kayboldu?"

bazen kelimelerle harikalar yaratabileceğime inanırım bazen de o harikalığın benim elimden çıkamayacak oluşuna

merhaba, biz ölmek için doğduk ficine cerenle bir çalma listesi yaptık ficte kullandığım her şarkıyı ekledim dinlemek isteyen olursa diye size de bir link bırakıyorum güzel günler geçirin <3 
          https://open.spotify.com/playlist/5hXqjsR91p9rOSniyq1gn9?si=kty2xtIoTSGmpeM3x2mUvA&pi=LtjS53DXQ2eH9