Yıkar bizi,yeniden inşa eder. Kırıldığımız yerler kadar çok,zambak fideleri gibi. Öldürür bizi,en çok yaşamak istediğimiz yerden.
Düşürür,en yanlış vaktin ortasında.
Susturur,konuşturmaz. Çığlık atmayı geçin fısıldamayı istesek bile. Çünkü bizim günahlarımız da birdir cehennemimizde. Korktuğumuzu bize getirir biz sonunu bilmesekte.’