mabelligeceler

gözleri kömür

mabelligeceler

Sanki siyah bir kuğuydu, gür kanatlarını açıp nehrin ortasında dönerken bir ölüm meleğine benziyordu ve ben beyaz kantalarımı açmayı bilmemenin eksikliğiyle yavaşça ona doğru yüzüp, onun siyah kanatlarının arasına gizleniyordum.

mabelligeceler

Ey kirli sakallı, tatlı dilli, devrimci adam! Nasıl bir kalbe sahipsin sen? Söyle hadi, Bu narin tavır, nasıl tutunuyor o cesede. Vallahi de billahi, Sende, kadınların ağlamadığı bir ülke görüyorum. Yoksa sen? Çocukların açlıktan ölmediği bir dünya mı biliyorsun? Beni de götürsene oraya.. 

mabelligeceler

mendilimde pâre sümbül

mabelligeceler

bülbül'ün çaresi güldür 
Reply

mabelligeceler

kim dayansın yârdan ayrı?
Reply

mabelligeceler

küstü can ağladı bülbül
Reply