Dostoyevski Karamazov Kardeşler kitabında babası tarafından cezalandırılıp gece boyunca karanlık bir tuvalette bir başına bırakılan ve sessiz sessiz ağlayan bir kızın başına gelenleri hiçbir mahşer gününün, hiçbir hesaplaşmanın, hiçbir yüce hesabın açıklayamayacağını anlatıyordu.
Bazı acılar var ki, hiçbir yüce hesap o gözyaşının karşılığı olmayacak. Narin'in ölüme giderken yaşadığı o sessiz acıyı hiçbir şey telafi etmeyecek. Bu yüzden ne yazsak boş. Sadece saf gerçek var, dünya korkunç bir yer. Bir şeyin düzeleceği de yok.