denizleralsagötürse

Sanki Bir kuşun yuvasını incitim de onun ahını almışım gibi bir acı, sanki bir çocuğu kırmışım da onun kırıkları ruhuma bulaşmış gibi bir acı... 

Ben söyleyemiyorum ama gerçekten de o kadar çok üzgünüm ki içimi dökmek istiyorum ağlamak sıkıca sarılsın birisi bana desin ki geçicek. Geçsin istiyorum geçsin de nefes alayım 

İçime attığım o hislerim arada yokluyor bizi çıkar diye biraz bağır ve ağla diye o kadar çok ki üzülmüştüm ki kendime ağlamaya bile çekindim. Annem duymasın diye bir de bana üzülmesin diye çok sustum kendime daha nereye kadar sabrederim bilmiyorum ki 

Tek buraya gelip içimi dökebiliyorum kaç gündür o iğrenç şeyleri görmenin ağırlığı ile uğraşıyorum kendimi ne kadar zor tutuyorum zar zor duruyorum ulan neden ya neden diye bağırmak çağırmak istiyorum insan utanmaz mı la insan demez mi yan odada çocuklarım var ben ne yapıyorum diye insan demez mi 20 yaşında kızım var diye ha ulan bir kere bile bir kere bile başını öne eğdirmedim senin babamsin diye aşağılık herif sen benim başımı eğdin sonunda o teyze kılıklı şeytana lafım bile yok o kendi çocuklarından ölmüş eşinden utanmadı kim bilir kimlerin başını yaktı daha kendimi *ldurecegim en sonunda

O fotoğrafları gördüm videolara bakamam ama fotoğraflar bile beni kusturdu annem bakıp duruyor kendini üzüyor devamlı çok mutsuz eriyor günden güne mutlu olsun diye çok çabalıyorum ama olmuyor ne kadar iğrenç ne kadar kötü bir durum keşke ellimden bir şey gelse 

Bir ağlamam geldi içli içli ağlamak istiyorum çare eder mi?

Üzgünüm en derinlerimde sızlayan bir yara ile boğuşuyorum belli etmiyorum ama savaşıyorum boğuluyorum ara sıra ağlıyorum için içime 
          büyük bir günah mı işledik bedeli bu muydu diye düşünüyorum nasıl gideceğim bilmiyorum donup kaldım bugünlerde ne bir arkadaş ne bir dost öylesine hiç yokum gibi ah keşke yok olsam diyorum sonra bakıyorum anneme kardeşlerime sabret diyorum üzülüyorum işte öyle 

WhatsApptan yazdı ilk kez ne tuhaf ilk defa konuşmak için can attığını gördüm çok ağlamak geldi içimden çokça ağlamak 

Ah Annem güzel annem keşke başka bir hayatın olsaydı keşke daima yüzün gulseydi mutluluklar senin olsaydı 

Sabah uyandırıp hep birlikte yemeğe çıkalım dediğinde hayır dedim ama sen ağladın sahte miydi baba ? Bilmiyorum ama kalktım o yemeğe geldim içimde bir şeyler yeşermedi aksine öfke doldum çünkü çocukken en büyük hayalim seninle beraber yemek yemeğe çıkmaktı erteledin koskoca 12 sene sonra götürdün çünkü biliyorsun sana dair olan tüm ışıkları döndürdüğümü gördün.