maia

tutunamayanları üç kez, tehlikeli oyunları sekiz kez okudum. oyunlarla yaşayanları zaten altıncı okuyuşumda ezberlemiştim. iki kere psikiyatriste götürdüler. bir hafta hastaneye yatırdılar. ama bir gece kaçtım. poyraz'ın mezarında ağlarken suçüstü yakalandım. bu kız delirdi galiba dediler. delirseydim her şey çok daha kolay olacaktı. ama o kadar çok acı çekiyordum ki deliremedim. şimdi kendinizi benim yerime koyun. çok sevmişsiniz çok aşıksınız ama adam aniden ölüyor. damarlarınızda sanki kan değil zift dolaşıyor. her nefesinizde ciğerinize bir bıçak sokup deşiyorlar. bu kadar acıya dayanabilir misiniz? ben de dayanamadım. poyraz'ın ölümünden tam on bir ay sekiz gün üç saat otuz dokuz saniye sonra bu dünyadan kendi rızamla gitmeye, bu acıya bir son vermeye karar verdim. allah yardımcım olsun. 

https://open.spotify.com/episode/52olodq5vPJwqh0W2VCumX?si=uchqg-vgR2CgGNGhbzx0vw&context=spotify%3Ashow%3A7FovYUe1iBhKfuz9yeSz7G

hikmet, hikmet. hikmet bilge'yi düşünüyor. bilge'yi düşünüyor. metin, metin içmeye devam ediyor. biraz daha patlıcan salatası söylüyor. coşkun geliyor, ey zavallı milletim diye onun meşhur tiradı var ya? onu söylüyor. ben? ben? ben diyorum ben öldüm. ben öldüm, öldüm. öldüm diyorum ama yaşamaya devam ediyorum diyorum. kimseye dinletemiyorum. kimse beni dinlemiyor. kimse beni dinlemiyor. dinletemiyorum. kimseye. dinlemiyorlar beni, dinlemiyorlar beni. 
          
          -Poyraz Karayel

canım yandı, cam açtım. dumanından haberin olmadı.

hatırla kaybettiğin her şey gibi. yabancı bir korkak belki, böyle hatırla. sarılıp kendine sıkıca bu hayat benim değil de. beni biraz da böyle hatırla.

dağılmış eşyalar dört bir yana. sessizliğimiz uykusuzluktan değil. toplasan iki kişi eder miyiz hâlâ? beni biraz böyle hatırla.

seni kimler aldı? 
          kimler öpüyor seni?
          dudağında, dilinde 
          ellerin izi var, ah.

gizli bir ümide sarılarak, biraz küskün.

uzaktan bakıyorsam, aşkından kaçıyorsam anla biraz beni. 

sen dizime yattın. ben bir hikaye anlattım sana. büyüdün. kafamda bir hikaye. bilirsin, bunu çok severdim. ikimize bir mutlu son yazdım sonra. o evde seninle birlikte oturduk, sustuk. yanımda durdun sessizce. burası sondu, başka bir yaşamdı. sadece biz vardık. bana baktın, mavi ve telaşsız. sustuk. başka bir yaşamda başka bir mutlu son. biz bunu hak etmiştik. hikayemiz orada bir yerde, hep benimle duracak. dayanabilmemin tek yolu bu çünkü. insanın kokusu hep aynı mı kalırmış? şaşırdım. sonra sana ait bir şey aldım yanıma. bir küçük kırk beşlik plak. arda kardeşin masalları. eve uğrarsan bir gün o plağın nasıl kaybolduğunu asla bilemeyeceksin. biliyor musun? sen o küçük plakla bende, evimdesin hala. ve sen bunu bilmiyorsun. ve gözlerimi kapattığımda kollarımda başka biri değil, sen varsın. ve sen bunu bilmiyorsun.