6. Bölüm'den:
"Yamaç!" Delicesine bağırıyor, onu bulmak istiyordum. Yoktu. Kelimelerim bir hiç uğruna gitmemişti, lakin hiçliğe sürüklenmişti.
Koştum.
Nefes alamayıp, öksürük krizlerine girene kadar, durmadım. En sonunda sırtımı, üzerinde ki yıpranmış sıvadan kurtulmak isteyen duvara yasladım. Bir yandan öksürüyor, derin nefesler almaya çalışıyordum. Yeniden etrafı incelerken yerde hafif ışıktan yansıyan küçük ayna parçası gördüm.
Derin bir nefes alıp fısıldadım: "Yamaç. Buradayım..." içimde hiçbir umut olmamasına karşın bir cevap bekledim. Gelmedi. Sessiz bir iç çekişin ardından, yavaş adımlarla ilerlemeye başladım.
Sessizlik, karanlığı yuttu, henüz kırık aynayı elime almadan, güçlü bir parçalanma sesi daha doldu kulaklarıma. Sert bir tokat yemiş gibi kafamı sesin geldiği tarafa çevirip, adımlarımı ucu görünmeyen tünele yönlendirdim.
