nerissa

@umudumkalmamis zehra telefonunu ele gecirdiyse biri tusla

biliyor musun az az yaşıyorsun içimde
            oysaki seninle güzel olmak var
            örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi
            bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda
            midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor.

bana sensiz cihanda can ne lazım?
            benim sensin felekte çare sazım.

giderdin dedim
            gittin ve gittiğin kırk gece sana uyudum
            aklım ödünç
            ellerim yanlış
            dedim benim seninle kırk kere fotoğrafım var 
            senin bundan kırk kere haberin yok
            dedim ve uyandım
            başkasının sesiyle devam ettim dünyaya

memleketlerce uzağa gidin yahut terk edin bu kainatı, reddedin bu realitenin size sunduğu her bir manevi ve maddi kavramı. varlığınızın hiçbir önem teşkil etmediğini bir vatan meselesi gibi savunun. savunurken mürekkepler bitirin, kahverengi kaplı defterinizin her bir sayfasını bu mesele ile doldurun. elinizden geleni ardınıza asla koymayın bayım, bu uğurda yapabildiğiniz her şeyi çekinmeden sunun! lakin sonucunda ne yaparsanız yapın, bir gün yine kordonda karşılaştığımız vakit, simalarımız her ne kadar ırak gelse de ruhlarımızın tanışıklığı ve münakaşası yüreğimizin tekrardan hızlı atmasına sebep olacaktır. beynimi ve zihnimi o garip oyunlarınızla kandırmaya çabalamanıza karşın yüreğimin sizi kalabalık bir caddenin ortasında dahi yanılma payı olmadan tanıyacağından emin olmanızı isterim.

konuşurken kendi sesini duyduğu şeyleri anlatmamalı insan.

dudağının üzerinden sussan bile senin de bir kalbin var, o süveyda

düştüğün yolu hatırla, hükmen teslim olduğunda

555

444

222

bu bir kış yağmuru değil, şu kış dolu gözyaşlarını sil

kalsam da bu kent beni yaralar
            sabahlarında kederli çocuk gözleri
            göğsünde sahte lambalar

belimde bir silah var bu gece
            dağıtacağım beynimi 
            bu gece
            yine gece
            dağıtacağım geceyi birden bire