Το Not Only A Fan πριν 3 μέρες έγινε 3 ετών. Αυτή είναι η πρώτη φορα που "γιορτάζουμε" την δημοσίευση του και το βιβλίο έχει επισήμως φτάσει στο τέλος του. Η ιστορία και οι χαρακτήρες μου λείπουν απίστευτα πολύ. Μέσα από τις λέξεις που η ίδια έγραφα κατάφερα να δεθω αρκετά μαζί τους. Ήταν μια ιστορια-καταφύγιο για εμένα. Αφιέρωνα αρκετό από τον ελεύθερο μου χρόνο εκεί, καθώς και σκέψη αλλά και φαντασία.
Παρόλο που μερικές φορές κοιτάζω ξανά τα πρώτα κεφάλαια, αισθάνομαι περίεργα και θέλω να τα γράψω με καλύτερο τρόπο, ειμαι περιφανη για αυτό το βιβλίο. Είμαι περήφανη που αν κάποιος το διαβάσει από την αρχή μέχρι το τέλος μπορεί να δει βελτιώσεις στον τρόπο συγγραφής. Είμαι περήφανη που δημιούργησα αυτούς τους χαρακτήρες, που τους αγάπησα και που τους αγαπήσατε κι εσεις. Είμαι περήφανη που φτάσατε αυτό που κάποτε ήταν μέρος των πρόχειρων σημειώσεων μου, στις 15,2Κ προβολές. Είμαι περήφανη γιατί μέσα από αυτήν την ιστορία, πηρα, έλαβα αγάπη και γνώρισα (καλύτερα μίλησα) άτομα τα οποία με βοήθησαν πολύ. Είμαι ευγνώμων για αυτά, για εσάς και για τα άθλια σκιλλς μου στην εφαρμογή τις πρώτες μέρες που δεν κατάλαβα ότι είχα δημοσιεύσει κάποια κεφαλαία.
Ευχαριστώ που βρήκατε αυτήν την ιστορία, την αγαπήσατε και μου δώσατε αγάπη. Μου λείπει απίστευτα να διαβάζω τα σχόλια σας (κυρίως τα αστεία και αυτά που προσπαθούσατε να μαντέψετε τι θα γινόταν στη συνέχεια) και να βλέπω τα ονόματα σας στην οθόνη μου. Εύχομαι να είστε καλά και να περνάτε όμορφα.
Σας αγαπώ πολύ,
Μ.
